Krwawy szlak recenzja

Moira Yound urodziła się w Kanadzie. Obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii. W 2014 roku w Polsce ukazała się jej debiutancka książka „Krwawy szlak”. Jest to pierwsza część serii „Kroniki czerwonej pustyni”. Książkę wydał Egmont.
Saba mieszka z ojcem, bratem bliźniakiem i młodszą siostrą nad Srebrnym Jeziorem. Ojciec czyta w gwiazdach. Dla jej brata, Lugh, jest to niedorzeczne. Gdy jednak Lugh zostaje porwany, a ojciec nakazuje Sabie chronić młodszą siostrę i odnaleźć bliźniaka, dziewczyna zaczyna wierzyć w zdolności taty. Udaje się w długą i męczącą podróż po krainie pełnej piasku, by dotrzeć w końcu do starej przyjaciółki matki. Chce u niej zostawić młodszą siostrę, Emmi. Saba nie chce brać siostry ze sobą w długą podróż. Wie, że Emmi będzie dla niej ciężarem, a długa podróż może być ponad siły dziewczynki. Poza tym dla Saby liczy się tylko Lugh. To jego kocha najbardziej. Nie obchodzi jej, czy Emmi chce zostać w bezpiecznym miejscu, czy nie. Jednak jej siostra także chce znaleźć Lugh. Saba nie zgadza się na to. To jej podróż i jej walka. Obiecała bratu, że go znajdzie. Mimo to nowe miejsca nieco ją przerażają. Stara się jednak nie okazywać strachu – w końcu robi to dla ukochanego brata.
Książka przygodowa, w której wykreowano całkiem nowy świat – świat na długo po naszych czasach. Główna bohaterka, Saba, jest też narratorką. Jej opowieść skupia się na podróży, którą odbywa w poszukiwaniu brata. Opisuje spotkanych na swoje drodze ludzi oraz to, jak musiała radzić sobie z „nieznośną” siostrą. Saba zmienia się w trakcie tej misji – dojrzewa, staje się silna i nawet zaprzyjaźnia się z Emmi.
Zwroty akcji są tu dość częste. Nie wszystko idzie zgodnie z planem. Niektóre rzeczy zaskakują podczas czytania. W powieści nie brak okrucieństwa – tego najboleśniejszego, bo zadawanego przez młodych ludzi, którzy są do tego zmuszeni życiem w takich, a nie innych czasach.
Język jest dość prosty. Saba na początku opowiada o swoim dotychczasowym życiu, wprowadza nas w swoją historię. Potem relacjonuje już na bieżąco wszystkie wydarzenia. Co ważne i ciekawe – w powieści dialogi włączono do narracji. Nie zaczynają się one myślnikiem, są po prostu zdaniami w osobnych akapitach, które kończy odpowiednia fraza typu „mówi”, „pyta”. Na dodatek użyto tu czasu teraźniejszego, tak rzadko wykorzystywanego w powieściach.
Znalazłam kilka drobnych błędów, ale nie warto o nich wspominać. Ogólnie książka jest dobrze wykonana, czcionka jest dość duża, wątki oddzielono od siebie gwiazdkami. Rozdziały nie są długie, czyta się je szybko.
Książka wciąga, historia jest dość ciekawa i niepowtarzalna. Moim zdaniem była to interesująca lektura, która zadziwiła mnie kilkoma rzeczami. Najsłabsze było jednak zakończenie, które tknęło nieco banalnością. Także fakt, że Saba stała się nagle tak wojownicza denerwował mnie nieco. Owszem, nie wszystko szło po jej myśli, ale niektóre z walk, jakie odbyła, mogłyby być doprawione większym niepowodzeniem lub nieudacznictwem – w końcu to bardzo młoda, niedoświadczona dziewczyna.
Ogólnie jednak powieść polecam. Na pewno spodoba się młodzieży, która znajdzie tu przygodę, poświecenie, miłość i trudne wybory. Zajrzyjcie do tego nowego świata, który pochłonie was dzikością pustkowi i wojowniczym duchem młodzieży.