Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim i inne opowiadania recenzja

Edward Wójciak jest pisarzem przebywającym na emigracji w Kanadzie. W jego dorobku znajdują się cztery powieści (o których szczerze mówiąc, nic nie słyszałam) oraz kilka nagród i wyróżnień.
„Krótka historia…”, to zbiór trzynastu opowiadań o bardzo różnej tematyce. Trzeba zaznaczyć, że pisarz część książki pisał w realiach Polski, ale część również w Kanadzie, stąd czytamy i o Polsce i, właśnie o Kanadzie.
W opowiadaniach przewijają się czasy PRL-u ze współczesnymi, alkoholizm i marihuana z borykaniem się z problemami złamanego serca. Większość opowiadań jest smutna. Niby kończą się tzw. „happy Endem”, ale ja osobiście dla ich bohaterów nie widzę jakiejś świetlanej przyszłości. Może to, dlatego, że ich losy nie są do końca rozstrzygnięte.
Myślę, że niektóre z nich mają na celu uczyć, inne pokazać nam zwykłą szarą rzeczywistość, jeszcze inne, przedstawić nam kawałek historii, tego, jak było kiedyś.
Łączy je mniej więcej jednakowa długość (ok. 10 stron, czasem mniej), w miarę jednolity styl pisania. Tylko w jednym opowiadaniu styl się zmienia, było to chyba najgorsze posunięcie autora, bo czytało się bardziej niż opornie.
W każdym razie, czyta się stosunkowo szybko. Jedne opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej. Niektóre po prostu do mnie nie trafiały. To z pewnością przez fakt, że nie lubię opowiadań i czytam je rzadko. Zdecydowanie wolę powieści, które potrafią mnie wciągnąć. W przypadku tej krótszej formy – ledwie zacznę, a już kończę i czuję spory niedosyt. Tak było i w tym przypadku.
Książkę oceniam na plus, to, że mi nie za bardzo przypadła do gustu, nie oznacza, że innym się nie spodoba. Jak dla mnie, troszkę za duża rozpiętość podejmowanych tematów, co wiąże się z faktem, że za bardzo nie mogłam się odnaleźć.
Panu Wójciakowi daję zielone światło, mam nadzieję, że uda mi się kiedyś przeczytać jakąś jego powieść.