Królowa pszczół recenzja

"Królowa pszczół" to książka Niny Nirali. Autorka w swoich powieściach stara się zwalczać wszelkie stereotypy. Szczególnie mocno związana jest z Indiami, co z resztą można odczuć czytając opisy krajobrazów i tradycji. "Królowa pszczół" jest pozytywną książką o życiu - ukazuje problemy codzienności takimi, jakie są naprawdę i wzrusza do łez. Główna bohaterka to popularna autorka (Skylar) romansów oraz jej nowa rodzina. Kobieta, dla której do tej pory życiowym priorytetem była jej praca, po osobistej tragedii postanawia zmienić wszystko i z biletem w jedną stronę wyrusza do Indii. Jak się okazuje dopiero w Indiach, zaczyna naprawdę żyć i spotyka ludzi, których może nazywać prawdziwą rodziną. Dopiero poznany mężczyzna (Ravi) budzi w niej uczucia, o których już dawno zapomniała, a dostrzeżone w tłumie dziecko (Anu) wzbudza w niej podziw. Mimo optymistycznego nastawienia, którym urzekł Skylar, Ravi wiele przeżył. Po upadku firmy i zdradzie bliskich mu osób próbował odbić się od dna. Za to Anu została kilkuletnią uciekinierką. Mimo młodego wieku dziewczynka zdecydowała się sprzeciwić woli rodziców, którzy chcieli wydać ją za mąż, za dorosłego już mężczyznę. Po "Królowej pszczół" nie spodziewałam się wiele - myślałam, że będzie to lekka lektura, a tymczasem...czytając zakończenie się popłakałam. Czytając historie trójki ludzi (i nie tylko ich) z zupełnie różnym bagażem życiowych doświadczeń przywiązałam się do nich. Patrząc jak ich życie wspaniale zaczynało się układać, a na dodatek pomagało innym znaleźć właściwą drogę, wierzyłam że będzie to historia z happy end'em. W otoczeniu ciekawej, wzruszającej historii pewnej rodziny poruszone zostały problemy współczesnego świata. Epilog książki, będący swoistym manifestem, wyraził sprzeciw wobec niektórych praktyk obecnych do dzisiaj i podkreśla fakt, że mają one miejsce na całym świecie - często są ukrywane w czterech ścianach lub usprawiedliwiane tradycją. Mimo XXI wieku ludzie wciąż są oceniani przez pryzmat płci, pochodzenia lub majątku jaki posiadają. Mimo głównej fabuły, jaką jest życie głównych bohaterów i zmienność losu, jest to też książka o tolerancji, której brak często potrafi niszczyć rodziny.


Mój zdecydowanie ulubiony cytat z książki: