Krew za krew recenzja

Rutynowa przejażdżka pociągiem skończyła się dla Ziby MacKenzie i pozostałych pasażerów krwawym koszmarem. Katastrofa podmiejskiej kolejki przyniosła skutek w postaci rannych i zabitych. Ziba, próbując ratować konającą już katoliczkę usłyszała z jej ust słowa, które długo nie dadzą jej spokoju. Niedługo po wypadku dochodzi także do brutalnego morderstwa mężczyzny – modus operandi sprawcy jest identyczny jak zabójcy sprzed lat. Liczne rany kłute, uszkodzenia twarzy, kastracja i skropienie ciała… oliwą z oliwek. Czy brutalny morderca zwany „Kastratorem” powrócił?

Jako ogromny plus tej pozycji uznaję napięcie, które wielokrotnie autorce udało się zbudować. Dzięki temu książka była momentami wręcz nieodkładalna. Wiedza odnośnie profilowania kryminalnego była w tej pozycji podawana dość często i obficie, ale moje zastrzeżenia wzbudził sposób jej podania – bardzo podręcznikowy. Sztuczność i sztywność przekazu wyżej wspomnianych informacji był szczególnie rażący w dialogach. Sypanie jak z rękawa definicjami podczas luźnej wymiany zdań ani trochę nie nadało autentyczności bohaterce, wręcz odwrotnie. Przesadna spostrzegawczość Ziby również z biegiem lektury stawała się uciążliwa. Scena, w której profilerka rozszyfrowała, co jej rozmówca jadł na lunch po ujrzeniu jedynie resztek pokarmu między jego zębami dosłownie rozłożyła mnie na łopatki. Podobnych sytuacji było więcej – najwidoczniej, aby dostrzec czyjś grymas na twarzy trzeba być ekspertem od mowy ciała. Normalny śmiertelnik jest zbyt głupi, by zrozumieć proste gesty.

Fabuła książki była przewidywalna i nieszczególnie skomplikowana. Mało plastyczne pióro powodowało u mnie trudność z wyobrażeniem sobie bohaterów czy niektórych sytuacji. Iście „harlequinowskie” zakończenie tej historii było gwoździem do trumny i definitywnie odwiodło mnie od pomysłu podniesienia oceny, choćby z tej racji, że jest to debiut.

Niestety porównanie tej pozycji do „Milczenia owiec” czy „Mindhuntera” jest mocno na wyrost i należy być tego świadomym, sięgając po tę książkę. Nie mniej jednak jestem ciekawa postępu, jaki autorka uczyni wraz z kolejnymi napisanymi przez siebie tomami.