Krew Rzymu recenzja

"Orły imperium. Krew Rzymu" Simona Scarrowa to 17 tom serii noszącej tytuł - jakżeby inaczej - "Orły Imperium". Nie ukrywam, że to moja pierwsza styczność z tą przygodowo-historyczną serią o Rzymie, ale kompletnie nie czułem się zrażony, wkraczając w już tak rozbudowany świat, ponieważ jak się dowiedziałem, każdy z tomów można czytać osobno, choć oczywiście dla prawdziwych fanów znajdą się w książkach jakieś odniesienia i "smaczki" związane z poprzednimi częściami.

Historia, z którą miałem styczność w ostatnich dniach, rozpoczyna się w roku 54 przed naszą erą, gdy Rzymem rządził dobrze znany Neron, syn Gnejusza Domicjusza. Obecnie trwają wojny rzymsko-partyjskie, a sytuacja delikatnie mówiąc jest trudna i dość skomplikowana, ponieważ Rzym wcale nie jest tak mocny jak mogłoby się wydawać. Zaostrza się również wojna, gdyż obie strony chciałyby zagarnąć dla siebie Armenię. Armenię, w której sytuacja polityczna również jest mocno zagmatwana. Zmiany na tronie, konflikty - staje się to czymś na porządku dziennym.

Książka jest bogata w sceny walki. Oczywiście krwawe i brutalne. Co jak najbardziej przypadło mi do gustu, w końcu mamy do czynienia z historyczną książką, skupiającą się na Rzymie w czasie wojny. Czego innego więc oczekiwać, jak nie brutalności i codziennej walki?

Podsumowując, czy w "Orłach imperium. Krew Rzymu" dostałem to, czego chciałem? I tak i nie. Tak, ponieważ zostałem wrzucony w inteligentnie napisany świat rzymski. A dlaczego nie? Bo liczyłem na książkę z większą ilością prawdziwych, udokumentowanych, historycznych faktów. A tutaj przeważała jednak fikcja literacka, którą dobrze zaplanował sobie Simon Scarrow. Mimo wszystko warto było przeczytać tą książkę. Prawdopodobnie nie sięgnę po inne tomy tej serii, ale samo doświadczenie było ciekawe i nie żałuję czasu spędzonego z tym tytułem. Jeśli macie okazje, to czytajcie "Orły imperium". Raczej się nie zawiedziecie, a może nawet pozytywnie zaskoczycie.

Moja końcowa ocena to mocne 6/10. Zabrakło mi trochę czystej historii...