Krew Kamienia recenzja

Krew Kamienia to moja pierwsza książka autora - Serca Lodu, umieszczonego w tym samym uniwersum nie miałem jeszcze okazji czytać, ale jestem przekonany, że prędzej czy później trafi do mojej biblioteczki.




Główny wątek w historii skupia się na Nirze i Harlanie, dwójce bohaterów, którzy wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego. Nira jest zwiadowcą z korpusu ekspedycyjnego Maeid, gdzie rządzą same kobiety. Poznajemy ją tuż po wojnie, gdy wraca z oddziałami do królowej, gotowa sprezentować jej wojenne łupy. Jej oddział, zwiadowcy, zebrał ich najwięcej, co wzbudza zazdrość Lydii - przywódczyni konnicy. Kobieta zazdrosna jest o to, że mimo że to jej oddział zbiera największą chwałę na polu bitwy, ich przemieszczanie się zajmuje dłużej, przez co nie jest w stanie plądrować okolic po bitwie tak prędko jak zwiadowcy. By przypodobać się królowej, Lydia postanawia uknuć spisek.

Harlan również wraca z wojny. Ułaskawiony z kompanii karnej postanawia powrócić do swej ojczyzny - Gardy. Jego twarz zdobią liczne tatuaże, które mają przypominać innym o jego wielu przewinieniach.

Wskutek splotu wydarzeń losy bohaterów się łączą, a oni wyruszają na wspólną podróż. Mamy okazje śledzić ich podczas wyprawy do niecodziennego miasta, gdzie w każdym kącie czyha niebezpieczeństwo. Sam wątek tej wyprawy bardzo mi się podobał - z przyjemnością śledziłem opisy kolejnych zakamarków czy jaskiń.

Książka mi się podobała, ale znalazłem też w niej pewne aspekty, które można by poprawić. W początkowych rozdziałach kilkukrotnie znalazłem zdania wielokrotnie złożone, które musiałem czytać kilka razy, bo w ich trakcie po prostu się gubiłem (chociaż zwykle nie mam z tym problemu). Mimo naprawdę ciekawej fabuły takie "odrywanie się" trochę psuje radość z czytania, ale tak naprawdę to drobiazg. Żałuję jednak, że książka nie była... dłuższa. Te wątki, które są zawarte w historii były naprawdę świetne rozwinięte, ale mam wrażenie, że o pewnych można było powiedzieć jeszcze więcej.

Mam nadzieję, że to nie ostatnia powieść autora, bo ja z pewnością sięgnąłbym po kolejną.