Kręgi recenzja

 Były policjant, a obecny prywatny detektyw Bartosz Konecki nie ma łatwego życia. Dyscyplinarka, demony z przeszłości, ciągłe myśli o czekających w szufladzie antydepresantach, nieopłacalna działalność i denerwujące loczki na głowie to tylko część spraw, która zaprząta jego głowę. Dlatego też pewnego dnia przyjmuje zlecenie, którego nie chce wykonać. Podejrzany mężczyzna nalega, aby ten śledził młodą gwiazdę znaną z telewizyjnych ekranów. Gotówka, która ten rzucił sprawia, że Konecki przyklepuje zlecenie i zaczyna obserwację Amelii Stokrockiej.
Pozornie prosta sprawa zaczyna się komplikować. Młoda gwiazda wykazuje zainteresowanie zbrodnią sprzed lat. Niedawno popełniona zbrodnia do złudzenia przypomina sprawę Krystyny Talko. Ciała obu dziewczyn zostały pozbawione dłoni. Więcej wam nie powiem, bo odbiorę Wam przyjemność z czytania, a jest to lektura, którą szczerze mogę polecić!
Historia opowiadana jest dwutorowo – na początku mamy opis przeszłości i teraźniejszości, później są to aktualne wydarzenia opisywane przez różnych bohaterów książki. Rozdziały są krótkie, czyta się je błyskawicznie, czyli dostałam to, co tak lubię w kryminałach.
Co tutaj jeszcze z plusów… Humor autora. Nieczęsto zwracam uwagę na takie rzeczy, ale tutaj co jakiś czas głośno się zaśmiałam. O, i ta bomba na początku! Wspomniałam kiedyś o tym, że baaardzo lubię mocne wstępy w kryminałach. Takie, które od pierwszych stron łapią za gardło i myślisz tylko o tym, żeby czytać dalej. W „Kręgach” też dostaniecie coś takiego. I wszystko na koniec się idealnie łączy. I ta delikatna aluzja, że będzie coś dalej <3
Nic, tylko czytać i nie przejmować się tym, że wcześniej nie słyszało się o autorze lub tym, że jest to druga część serii. Dziękuję wydawnictwu za tak fajny kryminał.