Wyspiański. Dopóki starczy życia recenzja

Dziś zapraszam Was w niezwykłą podróż po XIX i XX wiecznym Krakowie. Spotkajmy się z wybitną i ciekawą osobistością, jaką był Stanisław Wyspiański. Poznajmy koryfeusza, ekscentryka, nierozumianego przez współczesnych mu ludzi. Na chwilę przed śmiercią czytającego o sobie: Największy z żyjących polskich poetów. Określany mianem czwartego wieszcza; ocena w pełni zasłużona.

Mistrz żył i tworzył w epoce Młodej Polski, syn rzeźbiarza i fotografika, wychowujący się praktycznie bez matki, od dziecka przejawiał liczne talenty. Wychowywał się u wujostwa, ceniących ponad wszystko kulturę i sztukę. W ich domu stałymi gośćmi byli: Jan Matejko, Józef Szujski, Karol Estreicher, Władysław Łuszczkiewicz. W gimnazjum z tradycjami nawiązał liczne przyjaźnie, m.in. z Józefem Mehofferem, Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem, Henrykiem Opieńskim Jerzym Żuławskim.

Wyśmienity i momentami mało znany portret twórcy Młodej Polski, dziennikarka w wyjątkowy sposób odtwarza dzieje dramaturga, poety, malarza. Przyznać trzeba, że artystą był wszechstronnym, związanym z dramatem symbolicznym. Prócz tego architekt, grafik, i... projektant mebli. Jego dorobek jest naprawdę szeroki: pejzaże, portrety, autoportrety, architektoniczny projekt zabudowy Krakowa. Pasjonował się tragedią antyczną oraz dramatami Szekspira.

Podczas tej wędrówki po urokliwej stolicy Małopolski, zastaniemy innego artystę, Józefa Mehoffera, który w bezceremonialny sposób domaga się uwagi.
Powiedzieć trzeba, że Monika Śliwińska jest wytrawnym biografem, stać ją na sprawiedliwe sądy i obiektywizm. Można się jedynie przyczepić do zbyt powierzchownego spojrzenia na cały dorobek Stanisława Wyspiańskiego. Zabrakło mi pogłębionej analizy jego utworów, ale nie jest to szczególny mankament.

Autorka dobrze zna temat, jej styl pisania nie wzbudza zastrzeżeń, nie jest pretensjonalny. W tej publikacji nie znajdziemy żadnych upiększeń, daleko jej do przesłodzonej hagiografii. Estetyka wydania zachęca do sięgnięcia po biografię pióra pani Moniki Śliwińskiej.

Lektura obowiązkowa, czytajcie:)