Wszystko wina kota! recenzja

Lubię, gdy historia przedstawiona w książce jest opisana z perspektywy kilku osób. Tutaj mamy Lidkę, Anetę, Tatianę, Karolinę, Jeremiego i tajemniczego blogera Jacka Sparrowa. Dziewczyny to prawdziwe przyjaciółki, jeśli któraś ma problem lub sprawę do omówienia zwoływały się pod hasłem RESET i w trybie pilnym zjawiały się z reguły u Lidki ze smakowitym jedzonkiem i dużą ilością wina. Sąsiadem Lidki – pisarki był wymieniony wyżej przystojny i tajemniczy Jeremi. Mężczyźnie sąsiadka bardzo się podobała i skrycie się w niej podkochiwał.
Bliższe zapoznanie sąsiedzkie zafundował kot Lidki o imieniu James (Lidka, jako fanka ostrych brzmień nazwała pupila na cześć frontmana zespołu Metallica). Sprytny kocur przeskakiwał niepostrzeżenie na podwórko Jeremiego, wkradał się przez otwarte okno do domu a następnie mościł się w sypialni na jego poduszce. Chcąc nie chcąc Jeremi musiał kota odnosić z powrotem do uroczej sąsiadki. Tym samym nasz bystrzach zainicjował pierwsze rozmowy. I jak tu nie lubić kotów!
Pozostałe bohaterki zmagają się z mniejszymi i większymi problemami. Jedna boi się pokochać kogokolwiek, ponieważ nie chce zostać zraniona tak jak w poprzednim związku. Aneta przeżywa kryzys w małżeństwie. Karolina użera się w pracy z Lidką, która napisała kolejny bestseller pod pseudonimem i nie chcę się ujawnić mimo wskazań marketingowych wydawcy. W życiu prywatnym zaś boryka się z problemem ponownym pojawienia się, eks, który zostawił ją w ciąży wiele lat temu.

Czy Lidka przełamie się i ujawni prawdziwą twarz? Czy mąż Anety ją zdradza? Jak potoczą się dalsze losy Tatiany i Karoliny? Jakie tajemnice skrywa przystojny Jeremi? Czy zabiegi Jamesa okażą się skuteczne i doprowadzą do bliższego zapoznania się Jeremiego z Lidką? No i wisienka na torcie, – kim jest złośliwy bloger ukrywający się pod zawadiackim pseudonimem Pirata z Karaibów?

Zawirowane perypetie bohaterów tak absorbują uwagę, że zapomina się, choć na moment o własnych kłopotach i smuteczkach. Podczas lektury i się śmiałam (szczególnie z pewnej sceny z Anetką) i kilka razy otarłam łzę. Podobało mi się umieszczanie tytułów utworów muzycznych przy każdym rozdziale. Można poczuć większą więź z bohaterami. Mimo że treść przewidywalna uważam, że to bardzo przyjemna lektura. Idealna na wiosenno – letnie wieczory lub wakacyjny weekend.