Doggerland, Podstęp recenzja

Z każdą stroną zmieniałam zdanie i nastawienie do tej książki. Odszczekuję! Nudne opisy? Nie! Ona taka musi być, w tym jej urok.
Zrobiłam 12 stron notatek, w tym moje hipotezy dotyczące tego, kto zabił. Będąc przy 94 stronie postawiłam dwie, i mimo, że później dodawałam kolejne, to trafiłam 😄 To była dla mnie doskonała zabawa w detektywa. Polecam i Wam.

Niedziela, środek dnia. Komisarz Karen Eiken Hornby ma potwornego kaca, tego moralnego też. Oddzwania do naczelnika policji, który usiłował się z nią skontaktować. Ma poprowadzić sprawę morderstwa. Skatowano kobietę w jej własnym domu. Tą kobietą jest Susanne, była żona jej szefa, Jounasa Smeeda. Karen mijała ją rano wracając samochodem po imprezie i nocy spędzonej z Jounasem, którego rano zostawiła samego w hostelu w Dunkerze. Z uwagi na to, kim jest zamordowana Jounas został odsunięty od śledztwa. Karen ma go zastąpić również w roli szefa wydziału.
W domu znaleziono odciski Jounasa i Karen czeka ciężkie zadanie. Musi odnaleźć kogoś, kto da mu alibi nie zdradzając, że sama może mu je zapewnić, przynajmniej do czasu, gdy opuściła pokój 507. Jest też kilka okoliczności, które można zinterpretować na jego niekorzyść, jak choćby "skomplikowane" relacje z byłą żoną.
W trakcie prowadzonego śledztwa i odbytych rozmów wyłania się obraz nieudanego związku oraz rodziny, którą można uznać za dysfunkcyjną. Jounasa, jako człowieka pozbawionego skrupułów i Susanne, kobiety, której nikt nie lubił, na czele z jej własną córką. "Wredny wrzód na tyłku".
Ale i pojawia się wątek sprzed 50 lat. Komuna, która przez ponad rok zamieszkiwała na ziemiach jej rodziców i dziwne okoliczności jej rozwiązania.
Karen potrafi dokopać się do różnych historii, nawet tych sprzed pół wieku.
I choć nagle pojawia się grasujący złodziejaszek, który jest dla wszystkich wygodnym sprawcą, ona wciąż czuje pod skórą, że nie tak rzeczy się miały. Kłóci jej się to z furią, z jaką została zmasakrowana ofiara.

Autorka stworzyła niesamowity klimat w tej książce. Jeżeli nie podejdzie się do niej jedynie, jak do typowego kryminału, to wciągnie i nie wypuści, dopóki nie wyłoni się z niej rozwiązanie zagadki.
Przygotujcie się więc na obszerne, ale i piękne opisy tego wymyślonego archipelagu wysp.
Przygotujcie się, że poznacie każdą myśl Karen, i nie będą one dotyczyły jedynie śledztwa.
Przygotujcie się, że dowiecie się, co nosi w torebce, jak wyglądają mieszkania i domy osób, które odwiedza, w tym jej własny. Jak zachowują się i jak są ubrane osoby, z którymi się spotyka.
Przygotujcie się, że będziecie żyć życiem Dunkeru i wysp, jak żyjecie życiem miejsc, w których sami mieszkacie.
Rozczuli Was kot przybłęda. Będziecie współczuć Karen i trzymać kciuki za jej nowe życie.
Polecam bardzo!!!
Ja już czekam na kolejną część 🖤