Koszmary zasną ostatnie recenzja

 Marek Bener, dziennikarz z Torunia, traci w niejasnych okolicznościach ciężarną żonę, nie pozostaje po niej nic prócz wspomnień i pustego samochodu.
 Cała fabuła?, nie do końca, ale tak naprawdę wszystkie trzy tomy w swoim fundamencie mają wyjaśnić, co się z nią stało. Zmarła, została uprowadzona, czy sama opuściła Benera? Tytuły w pełni odzwierciedlają nastrój dziennikarza, wspomnienia dręczą, szarpią, rozpalają zmysły, a otaczająca rzeczywistość nie pozwala zapomnieć o Agacie, tym bardziej, że wszystko czego się nie dotknie Bener przypomina o tym wydarzeniu. Nie ma łatwego życia, czasami miałam wrażenie, że wszyscy i wszystko sprzysięgło się przeciwko Benerowi. Ja miałam szczęście, wszystkie trzy tomy miałam na półce od razu mogłam kontynuować czytanie ….
 Trzecia część trylogii rozpoczyna się od śledztwa dotyczącego zaginięcia byłego urzędnika, obecnie nauczyciela Jana Stemperskiego. Dziennikarz jest pewny, że to samobójstwo, sprawa łatwa i szybka. Niestety tak się nie dzieje, koszmary przychodzą znów: sprawa Michała Waltera, zaginionej Agaty…… Bener nie wie komu ma wierzyć, wszyscy wokół niego skrywają tajemnic: Aldona, Rak…
 
 Czytając trylogię nie jestem do końca pewna czy to debiut autora, jest zbyt dobra. Jest bohater, którego da się lubić, mimo, że jego postępowanie nie zawsze jest prawe. Akcja rozkręca się ze strony na stronę budując napięcie, a zagadek przybywa. Cała fabuła jest wielowarstwowa, mamy wiele wątków, które mimo to łączą się w idealną całość. Pan Małecki ma bardzo dobre pióro: cięty język, łatwość w pisaniu opisów i dialogów. Jest dobrym obserwatorem, w wielu miejscach nawiązuje do współczesnej popkultury, a i opisy Torunia i jego okolic oddają rzeczywistość. Dialogi i opisy co raz wywoływały u mnie uśmiech na twarzy.
 „- Ślady cieczy palnych mogą się utrzymywać w pogorzelisku miesiącami. A z czego to wynika? Nie miałem pojęcia, chemię pamiętałem jedynie z planu lekcji.”
 Nudne – nie, nieodkładalne (modne ostatnio słowo) – tak. Cała trylogia od początku ewaluuje. Wszyscy bohaterowie poszczególnych części i ich losy rozłożyły mnie na łopatki, wątki tak idealnie połączone, z gruntu nie mające ze sobą nic wspólnego zaskoczyły na końcu. Małecki każdą sprawę w poszczególnych tomach rozwiązał, ale główny wątek dopiero w trzecim tomie. Zaciekawił tym czytelnika i chociaż nie lubię jak się mnie zmusza do czytania drugiego, trzeciego tomu tutaj zrobiłam to z ogromną przyjemnością, wręcz pochłonęłam wszystkie trzy tomy i Tobie czytelniku radzę to samo, nie zawiedziesz się, daję za to głowę