Kosogłos recenzja

Obok trzeciego tomu serii wydawniczej Igrzyska Śmierci również nie mogłam przejść obojętnie. Książka została wydana w Polsce w listopadzie 2010 roku, a ja zakupiłam ją i przeczytałam w grudniu minionego. Przyznam się szczerze, że spodziewałam się naprawdę bardzo dobrej lektury i naprawdę mocnego zakończenia całego cyklu - niestety "Kosogłos" okazał się nieco słabszy od dwóch poprzednich części, ale nadal urzekający i na swój przedziwny sposób intrygujący.

Katniss Everdeen, czyli główna bohaterka i zarazem narratora wydarzeń zamieszkuje wraz z matką, siostrą oraz swoim przyjacielem i jego rodziną w trzynastym dystrykcje, który wywoływał wiele skandali. Po całej sytuacji jaka miała miejsce pod koniec drugiej części dziewczyna postanawia walczyć z tyranią kapitolu i bezwzględnym władcą, który więzi jej partnera z Głodowych Igrzysk. W końcu po wielu namowach zgadza się zostać tytułowym Kosogłosem, który ma zmotywować ludzi oraz pokazać im, że jest jeszcze nadzieja.

Jeśli ktoś czytał poprzednie moje recenzje ten wie, że uwielbiam tą serię, a Suzanne Collins uważam za bardzo dobrą, utalentowaną współczesną pisarkę, która stworzyła świat niewyobrażalny, ale jednocześnie strasznie sprawdziwy, gdzie rządzi dyktatura, tyrania, okrucieństwo, a formy rządów odbiegają zupełnie od norm godnych dla życia człowieka.

Autorka posługuje się płynnym, zwięzłym, nizbyt rozbudowanym językiem, który skupił uwagę wielu czytelników na całym świecie. Nie dziwię się, że tak wiele osób zachwyca się tą wymyśloną historią. Bohaterowie są żywi, charyzmatyczni, a powieść nie jest bynajmniej sielankowa.

W tej części było, moim zdaniem, zdecydowanie więcej uczuć, takich głębszych przemyśleń głównej bohaterki, ale również dużo dramatów, które były wplątane w wartką i szybką akcję, która tylko wiła się przez kolejene strony. Naprawdę nie spostrzegłam się, gdy skończyłam całą książkę - musiałam jedynie przystopować przy trzeciej części, ponieważ trzeba było iść spać.

Jak wcześniej wspomniałam - "Kosogłos" jest znacznie mniej atrakcyjny niż "Igrzyska Śmierci" czy "W pierścieniu ognia". Moim zdaniem przez samą końcówkę, która mnie nie zachwyciła, nie powaliła i nie sprawiła, że oczy wyszły mi na zewnątrz z zaskoczenia. Miałam nadzieję, że wszystko jednak potoczy się inaczej, a niektóre wątki rozegrają się w zupełnie inny sposób. Nie chciałabym za bardzo zdradzać fabuły, bo uważam, że tę serię niemal trzeba przeczytać - ja również się przed nią broniłam, ale nie poznałam jeszcze ani jednej osoby, która powiedziałaby, że ten cykl w jakiś sposób ich nie zaskoczył.

Polecam wszystkim wszystkie książki autorstwa Suzanne Collins, która mam nadzieję jeszcze nie jedną nam napisze. A mi żal rozstawać się z Peetą, Katniss, Gale'm oraz z całym Kapitolem:)