Kat kłania się i zabija. Wachter-Heydrich-Menten recenzja

„Dobro i zło należy pamiętać wiecznie.

Gdy do księgarń wchodziła pozycja Pani Magdaleny Ogórek Lista Wachtera, przyznam, że miałam naprawdę ambiwalentne odczucia co do tej publikacji. Nie chodzi o sam temat, bo ten uważałam za świetny, problem miałam z Autorką, która kojarzyła mi się niezwykle politycznie. Od razu napiszę, że nie mam nic do Pani Ogórek, jednak zaniepokoiło mnie Jej przejście swego czasu z lewa do prawa, i zastanawiałam się, jak Pisarka ta podeszła do bez wątpienia ważnego dla Polski i Polaków tematu.

W moim odczuciu książka Lista Wachtera okazała się bezsprzecznym historycznym, oraz kulturowym hitem, wielkie wrażenie zrobiła na mnie ogromna znajomość sztuki Pani Ogórek i pozycja ta zapadła mi w pamięć. Sięgając po tom II pozycji, czyli Kat kłania się i zabija,wiedziałam już czego spodziewać się merytorycznie, jednak nad Pisarką nadal pogrążam się w wielkiej zadumie.

Kat kłania się i zabija,nie spotkał się przynajmniej w moim środowisku z entuzjazmem, co tak jak przypuszczałam, w ogóle nie miało związku z treścią pozycji, ale z osobą Autorki. Uważam, że Lista Wachtera, również nie została należycie doceniona, wielka szkoda… Chciałabym, jednak przekonać nieprzekonanych co do samej publikacji.

Jak już pisałam, jest to druga część o hitlerowskich zbrodniarzach, którzy okradali nasz kraj, odważnie również mogę stwierdzić, że do dziś Niemcy nie rozliczyli się z Polakami co do zagrabionego majątku. Pozycji o skradzionych, oraz zaginionych dziełach sztuki podczas II wojny światowej, ale i pierwszej jeśli spojrzymy na to przez pryzmat wieloletnich konfliktów Polski i Niemiec powstało wiele. Bezsprzecznie trzeba docenić fakt, że obie publikacje Pani Ogórek są napisane, dla laika co sprawia, że nawet ktoś, kto nie interesuje się sztuką, i gubi się wśród nazwisk malarzy, architektów etc. zrozumie to co jest napisane.

Pierwsza część tego dwutomowego dzieła mówiła nam o Generale SS, który ograbił Kraków, trzy artefakty powróciły do miasta, niestety nie wiadomo gdzie jest reszta. Część II również w duchu historycznego śledztwa porusza takie tematy jak obraz Gustawa Klima, który w Wiedniu był eksponowany pod innym tytułem, traktuje o tajemniczej śmierci profesorów Uniwersytetu Lwowskiego, którzy mieli posiadać wiedzę o bardzo wartościowej kolekcji dzieł sztuki, a także o wielkiej pasji do kolekcjonowania najsłynniejszych zbrodniarzy wojennych Reinharda Heydricha, czy Pietera Nicolaasa Mentena. Pozycja ta to niesamowity i bardzo ciekawy przekrój historyczny, a także świetnie przedstawiony rys kulturowy. Pani Ogórek pokusiła się nawet o zahaczenie tematu watykańskiego dygnitarza biskupa Aloisa Hudala, oraz jego związków ze szlakiem szczurów, którym przemycano zbrodniarzy wojennych Hitlera.

Trzeba uczciwie powiedzieć, że obie książki są rzetelne i bardzo ciekawe. Z całą pewnością, są również godne polecenia zwłaszcza dla czytelników, którzy interesują się historią i sztuką.

Chciałabym jeszcze odnieść się do samej Pani Ogórek. Czasami oglądając wiadomy kanał telewizyjny, zastanawiam się jak ktoś z taką wiedzą i talentem do naprawdę dobrego pisania, cóż mógł sprzedać się politycznie. Nie chodzi o przekonania Pisarki, czy Jej wartości, bo te w ogóle mnie nie interesują. Myślę raczej o tym, że ludzie, pamiętając Jej niefortunne początki w polityce, oraz to, co wtedy reprezentowała, pamiętają także o Jej dość dziwnej przemianie ideologicznej, a przez to na wartości tracą niewątpliwie dobrze książki Autorki. Osobiście uważam, że Pani Magdalena Ogórek powinna znaleźć angaż w dobrej stacji historyczno – kulturalnej i tam wykorzystywać swoje talenty, a także skupić się na publikacjach, które wydaje, ponieważ są bardzo dobre.

Pozycję Kat kłania się i zabija jak również Lista Wachtera, bardzo uczciwie polecam. Przeczytałam z wielką przyjemnością i powiem, że czekam na kolejną publikację.