Wieczna księżniczka recenzja

Philippa Gregory to autor, po którego książkę sięgnę w ciemno, nawet gdyby ta miała być o kamieniu przy polnej szosie. Dziwi mnie fakt, że jest tak mało w Polsce znana. Totalnym szokiem dla mnie był fakt, że nawet nie istnieje informacja o niej w polskiej Wikipedii.

Tak bardzo pokrótce, to pani Gregory ukończyła historię na Uniwersytecie w Sussex i uzyskała tytuł doktorski z literatury XVIII - wiecznej na Uniwersytecie w Edynburgu. Jest autorką kilku cyki książek nawiązujących do XVI i XVIII wieku. Zadebiutowała powieścią Widecare, dając tym samym początek sadze rodu Laceyów. Mnie osobiście urzekła serią o wojnie Dwu Róż, czyli historii wojny Lancasterów z Yorkami oraz mojej ukochanej serii o Tudorach. I dzisiaj właśnie chciałabym się skupić na pierwszym tomie tej ostatniej serii, czyli Wiecznej księżniczce, historii Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII. W książce tej niesamowite jest przede wszystkim to, w jaki sposób są opisywane losy ludzi. Mimo, iż często autorka musiała kierować się tylko ogólnymi przekonaniami, to nadawała postaciom taki charakter i ubierała je w takie cechy, jakbyśmy czytali autoryzowaną powieść biograficzną, oczywiście ubraną w fantastyczną fabułę. Styl, język oraz wydźwięk, jaki swoim książkom nadaje Gregory, sprawia, że poznawanie historycznych faktów, z kart sfabularyzowanej powieści, staje się czystą przyjemnością, która po czasie uzależnia.
Katarzynę Aragońską poznajemy, gdy ta jest jeszcze kilkuletnim dzieckiem. Poznajemy jej drogę do bycia Królową Anglii i przykre historie jakie jej towarzyszą po uzyskaniu tego tytułu. Poznajemy twardą kobietę, która do ostatku sił jest w stanie walczyć o swoje, mimo iż los pokazuje, że chciałby zupełnie inaczej.
Jest to wspaniała powieść, która stawia nas przed osobliwym studium przypadku. Pozwala wniknąć w człowieczą duszę i głowę oraz poznać mechanizmy zachowań.
Książka ta urzekła mnie od pierwszej strony. Zdumiewał mnie fakt, że czytając tak fenomenalną powieść, czytam o faktycznych wydarzeniach z przeszłości. To nadawało tej książce jeszcze piękniejsze barwy.
Polecam tą książkę każdemu. Młodszemu i starszemu. To historia miłości, walki o marzenia i nieustającego trudu o własne dobro. Czytając ją poznamy haniebne praktyki stosowane na dworze Tudorów i konsekwencje jakie za sobą niosą. Niektóre doprowadzą do najstraszliwszych tragedii, jakie kiedykolwiek widziała Monarchia Angielska. Warto sięgnąć i przeczytać. To jeden z tych ambitnych tytułów, których się nie zapomina.