Koniec opowieści recenzja

A.J. Finn (właśc. Daniel Mallory) to amerykański pisarz i wydawca. Pracował w wydawnictwach w Nowym Jorku i w Londynie. Jako pisarz zadebiutował w 2018 roku powieścią „Kobieta w oknie”, która błyskawicznie stała się bestsellerem. To pierwszy od 2006 roku debiut, który znalazł się na liście bestsellerów „New York Timesa”. Mallory urodził się w Nowym Jorku i wraz z rodziną przeprowadził się do Charlotte w Północnej Karolinie, gdzie uczęszczał do Charlotte Latin School. Następnie studiował na Duke University, gdzie specjalizował się w filologii angielskiej i aktorstwie. Studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim w pierwszym roku studiów, a po ukończeniu studiów wrócił do Oksfordu, aby podjąć pracę magisterską.

"Koniec opowieści" to drugi thriller psychologiczny autora, który ukazał się w 2024 roku nakładem wydawnictwa W.A.B.. Książka liczy sobie 512 stron.

„Za trzy miesiące nie będzie mnie już wśród żywych. Proszę przyjechać i opowiedzieć moją historię”. Tak brzmi mrożące krew w żyłach zaproszenie od Sebastiana Trappa, pisarza samotnika, twórcy postaci detektywa Simona St. Johna, skierowane do Nicky Hunter, ekspertki w dziedzinie kryminałów, z którą Sebastian od kilku lat koresponduje. Nicky przyjmuje je, zamieszkuje w okazałej rezydencji w San Francisco i powoli zaczyna poznawać historię życia pisarza pod czujnym okiem jego enigmatycznej żony i niezwykle bezpośredniej córki.
Sebastian Trapp jest zagadką. I niewykluczone, że również mordercą…
Przed dwudziestoma laty jego pierwsza żona i syn zaginęli, a sprawa do dziś nie została rozwiązana. Czy mistrz kryminału prowadzi zabójczą grę? A jeśli tak, to czy jest skazany na porażkę?
Kiedy w stawie z karpiami koi zostaje znaleziony trup, dla wszystkich staje się jasne, że… przeszłość nie odeszła. Ona po prostu czeka.

Całkiem przyjemny kryminał. Dobrze mi się czytało tę książkę. Może nie była to jakoś specjalnie porywająca lektura, z mrożącymi krew w żyłach zwrotami akcji, ale wziąwszy pod uwagę jej rozmiary, była to przyzwoita historia. Czytelnicy mogą jej zarzucić rozwlekłość i nudę, bo nie ma tu spektakularnych zwrotów akcji i gęsto ścielających się trupów, jest za to powoli tocząca się akcja, ale mnie się ta książka podobała.

Główną bohaterką powieści jest Nicky Hunter - fanka kryminałów, magister nauk humanistycznych prowadzący seminaria na temat zbrodni. Drugim głównym bohaterem jest Sebastian Trapp - autor 17 książek kryminalnych, których bohaterem jest Simon St. John, detektyw wzorowany na postaciach stworzonych przez Conan Doyle'a czy Agathę Christie. Któregoś dnia Nicky przyjeżdża do domu Sebastiana w San Francisco aby pomóc mu spisać historię jego życia - Trapp'owi zostało kilka miesięcy życia i pragnie podzielić się swoją historią ze światem. Na jego życie pada widmo tajemniczego zaginięcia pierwszej żony i syna. Czy pisarz miał coś wspólnego z ich zniknięciem? Nicky staje przed możliwością rozwiązania zagadki, którą niegdyś żyło całe San Francisco. Co tak naprawdę stało się z Hope i Cole'm? Kto lub co stoi za ich zniknięciem? Kim naprawdę jest Sebastian Trapp? Jakie mroczne sekrety skrywa cała rodzina pisarza? Co kryją papierowe motyle? Pytań jest mnóstwo a na znalezienie odpowiedzi coraz mniej czasu...

Jak już wspomniałam wyżej, książka specjalnie nie porywa. Ale jednak ma w sobie "to coś", co nie pozwoliło mi się od niej oderwać i sprawiło, że czytałam ją z niezrozumiałą wręcz fascynacją. Po prostu mnie urzekła. Nie ma tu rozlewu krwi, nie ma zbyt dużo trupów, ale jest za to ciekawa zagadka, intrygujące, pełne tajemnic postacie i mnóstwo niedomówień. Są nawet niespodziewane zwroty akcji, które wyprowadziły mnie w pole. Książka jest tak skonstruowana, że chce się ją czytać i czytać. Duży wpływ mają na to krótkie i dynamiczne rozdziały. Zakończenie jest dobre, troszkę zaskakujące. Można powiedzieć, że "koniec opowieści" satysfakcjonuje. Ja osobiście jestem zadowolona z całej książki - podobała mi się intryga oraz jej prowadzenie. Mimo spokojnej, nie porywającej akcji, ja jestem zadowolona i mogę tę książkę polecić.