Surrealistka recenzja

Gdyby nie ta książka pewnie długo lub nigdy nie usłyszałabym o malarstwie Leonory Carrington. Kiedy najpierw przeczytałam jak ekstatycznie o książce wypowiada się Oprah Winfrey w swoim Bookclub (jestem pewna, że zrobi film na podstawie książki) a później zobaczyłam, że tytuł ten właśnie został wydany w Polsce, nie mogłam jej nie przeczytać. Trochę obawiałam się formy książki, czyli powieści, fikcji historycznej na faktach biograficznych, wolałabym biografię, aczkolwiek Michaela Carter okazała się świetną pisarką, która zaprezentowała nam prawdziwy pageturner z ważną historią w tle.

Surrealizm dla większości nas to przede wszystkim Salvador Dali, Frida Kahlo, Marcel Duchamp czy Max Ernst. Ci, którzy nurtem surrealistycznym interesują się bardziej wymienią pewnie nazwisko Leonory Carrington w tym samym zdaniu. Dla mnie ta książka była powiewem świeżości, historią prawdziwą, umiejscowioną w faktycznym czasie i przestrzeni ale zupełnie nową. Teraz, po obejrzeniu wielu płócien malarki w internecie, jestem bogatsza o kolejną wrażliwość malarską.

Przez karty powieści przewija się Francja, Hiszpania i Portugalia z początku II Wojny Światowej oraz powojenny Nowy Jork. To prawdziwa historia miłości dwóch szalonych artystów, prawie pięćdziesięcioletniego Maxa Ernsta i dwudziestoletniej Leonory Carrington. Każdy, kto przeżył wielką miłość, która nie mogła być, która musiała wydzierać światu każdą chwilę i spotkanie będzie od początku tej parze kibicować. Po raz kolejny też ogarnia mnie dogłębny smutek myśląc jak wojna i jej bezsensowność oraz bezczelność wpływa na to jak potoczyło się czyjeś życie i jak strach o drugą osobę odcisnął piętno na czyjejś psychice.

Oprócz Leonory i Maxa pojawia się tu również postać słynnej Peggy Guggenheim, która w świecie artystycznym miała przeolbrzymi wpływ.

Autorka sugestywnie i pełnokrwiście opisuje przeraźliwe wizje chorej Leonory, które bardzo łatwo w naszej wyobraźni kształtują się jako surrealistyczny obraz. Trzeba zwrócić właśnie w tym miejscu uwagę na kunszt pisarki. Wszystkie te stwory, zwierzęta, irracjonalne wizje nabierają odpowiedniej barwy i formy dzięki jej stylowi. Jestem bogatsza o nowe nazwisko w świecie sztuki. Jakakolwiek następna wystawa o surrealizmie, wizyta w galerii, podróż do Muzeum Peggy Guggenheim będzie już innym, uzupełnionym doświadczeniem, dzięki tej książce.