Nie ma tego złego recenzja

Pozwólcie, że zacznę od początku. Po wykonaniu zadania wręcz niemożliwego i zleconego przez samego władcę, Edmund wraz ze swoimi towarzyszami, zyskuje miano grupy do zadań specjalnych. I choć rozgłos przyniesie im wiele nowych zleceń, to sława często niesie ze sobą wiele kłopotów i wrogów. Bo musicie wiedzieć, że Edmund zwany Kociołkiem, nie jest tylko częścią osobliwej ferajny zajmującej się różnymi zadaniami. Prócz tego mężczyzna jest ojcem, ma żonę i prowadzi karczmę. Dlatego postanawia zabezpieczyć swoich najbliższych przed potencjalnymi atakami wszelkiej maści nieprzyjaciół. Gdyby tylko wiedział w co się wplącze…

Nikt mi nie wmówi , że grupa złożona z karczmarza po służbie w wojsku, wybuchowego krasnoluda, rycerza Doli, milczącego elfa, starego guślarza i nieokiełznanego goblina, nie przeżyje jakiejś niesamowitej przygody. To aż bardziej niż pewne, że taką osobliwą zgraję czeka jakieś wyzwanie i niesamowite przeżycia. Dlatego nie zdziwi Was pewnie, że ta ekipa do zadań specjalnych musiała stawić czoła wielu trudnościom, niejednokrotnie ryzykując swoje życie. A w pakiecie do tego wszystkiego, dostajemy jeszcze kilka bijatyk i porządne pijackie mordobicie, karczemne żarty, mroczne i tajemnicze Złe oraz...Zaraza!... cały wór przekleństw.

I kurczę naprawdę świetnie się bawiłam, ale miałam wrażenie, że to wszystko dzieje się jakoś za szybko. Po przeczytaniu miałam taki straszny niedosyt. Mam wrażenie, że wiele wątków można by trochę bardziej rozwinąć, ale może to tylko moje odczucie. Ale naprawdę po skończeniu, byłam przekonana, że to może pierwszy tom jakiegoś cyklu, no bo jak to…że już…że koniec…przecież coś jeszcze musi być!

Jest dosyć sporo głównych bohaterów i chociaż każdy z nich, ma swój własny charakter, pewne wady i zalety, najlepiej poznajemy Edmunda, bo to właśnie z jego perspektywy dostajemy wgląd w całą historię. Zaprzyjaźniłam się z Kociołkiem. Czasami mnie bawił (szczególnie to jego sarkastyczne poczucie humoru), czasami irytował, ale nawiązałam z nim nić sympatii. Nie jest to postać wykreowana na takiego typowego bohatera z samymi zaletami i bez wad. Edmund nie jest kryształowy, jednak ponad wszystko ceni swoją rodzinę i przyjaciół, za co naprawdę go polubiłam.

A teraz w skrócie. Dostałam to na co liczyłam i mimo obaw, że książka może się okazać trochę zbyt wulgarna jak na mój gust, bawiłam się przy niej wyśmienicie! Jeśli macie wolny wieczór i macie ochoty na takie klimaty, to polecam serdecznie tę książkę!