Mac na gorącym, blaszanym dachu recenzja

Lubię koty i w moim domu zawsze jest chociaż jeden przedstawiciel tego gatunku. Być może dlatego, że od dziecka byłam kociarą, to książki z kotami lub o kotach także bardzo chętnie czytam. Tym razem wysłuchałam opowieści o niesamowitym kocie (chociaż każdy kot jest niesamowity), który nie dość, że uwielbiał trudnić się złodziejstwem to potrafił łączyć ze sobą ludzi, czyli robił za swatkę. A trzeba przyznać, że miał do tego niesamowity dar i potrafił tak sprytnie skojarzyć ludzi, że sami dopiero po jakimś dłuższym czasie zauważali, iż była to sprawka kota.
Do miasteczka wróciła para policjantów mających na celu pilnować porządku na zasadzie dzielnicowych, uczulać mieszkańców na grożące im teoretycznie niebezpieczeństwa. Zorganizowano nawet zebranie aby zapoznać się z mieszkańcami i pokazać przykłady prawidłowego zachowania wobec obcych.
Młodemu detektywowi wpadła w oko jedna z kobiet, nie widział jej tu jeszcze, chociaż wcześniej często przebywał na tym osiedlu. Dziewczyna dopiero wprowadziła się i mieszka jako stypendystka fundacji zajmującej się młodymi aktorami. Między młodymi zaczyna nieco iskrzyć...
Mac uwielbiał podkradać nie tylko smakołyki dla siebie, ale również nie stronił od kradzieży drobnych rzeczy. Mieszkańcy przyzwyczaili się do znikających skarpetek i jedzenia. Jednak tym razem w miasteczku zginęła naprawdę kosztowna rzecz. Zaginął bardzo cenny naszyjnik jednej z mieszkanek.
Policjanci prowadzą dochodzenie, chociaż początkowo jak zwykle podejrzenia padły na kota. Lecz okazało się, że nie miałby możliwości wyjęcia naszyjnika ze szkatułki. Zatem należy znaleźć włamywacza... Chodząc od domu do domu policjanci przy okazji zaznajamiają się z mieszkańcami.
Mac nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, ze był głównym podejrzanym o kradzież. Miał za to inne, pewnie jego zdaniem znacznie większe kłopoty.
Kot znalazł porzucone kociaki. Aż pięć malutkich kociąt bez matki. Musi się nimi zaopiekować do czasu aż znajdzie dla nich dom.

Robiąc soki z porzeczek wysłuchałam tej niezwykle luźnej i z dużą dawką humoru opowieści. Jak wspomniałam, bardzo lubię koty, a narracja książki z punktu widzenia kota jest zawsze dość humorystyczna i ciekawa. Właściwie to nie wiadomo jak koty nas postrzegają, ale czytając staram się zawsze porównywać zachowania swojego kota do opisów literackich. Z pewnością wiele się zgadza, bo koty lubią chodzić swoimi drogami i nie można zmusić kota do miłości. Jeżeli kogoś nie lubi, to tak już zostaje, gdy raz się podpadło to potem trudno wkupić się w jego łaski.
Bardzo miła lektura na wakacyjny czas.
Zagadka kryminalna wnosi trochę więcej ciekawości.
Kot, który chce uszczęśliwiać ludzi, to zawsze jakaś odmiana.
Lektura dla relaksu w sam raz.

No i to skojarzenie tytułu z filmem "Kotka na gorącym, blaszanym dachu"....