Kobiety namiętne recenzja

"Kobiety namiętne" to książka, która obiegła już wszystkich moich znajomych, by w końcu dotrzeć do mnie. Nie rozumiałam, dlaczego tak nagle wszyscy się rzucili na dzieło Pauli.
Dopóki nie przeczytałam na odwrocie, że jest to zbiór prawdziwych historii "miłosnych" kobiet od Elżbiety I do Janis Joplin. Zaczyna się interesująco, prawda?
Zanim przeczytamy o pierwszej bohaterce, mamy obszerny wstęp, w którym autorka próbuje wyjaśnić problem poszukiwania rozkoszy wśród wielu kobiet i niekiedy postawić je w trochę lepszym świetle. No bo przecież nie każda kobieta posiadająca kilku kochanków w swoim życiu musiała być od razu seksoholiczką. Mylę się?
Wybrałam tę książkę ze względu na to, że możemy poznać życiorysy wielu intrygujących postaci w trochę innym aspekcie. Jestem pewna, że nie dowiedzielibyśmy się tego na lekcjach historii. Z resztą zawsze mnie uczono, że Paulina Bonaparte umarła na raka żołądka podobnie jak ktoś w jej rodzinie, nie zaś na raka macicy spowodowanego zbytnią rozwiązłością seksualną! Z resztą trudno jest coś takiego przedstawić dzieciom w podstawówce.
Najbardziej zapadły mi w pamięć jeszcze Katarzyna Wielka ze swoją obsesją na punkcie urody, morderstw i kąpieli w krwi dziewic zwabionych do zamku, Simone de Beauvoir i jej silna miłość do Sartre'a, który wielokrotnie ją poniżał oraz otwarte przyznawanie się przez dwojga przed sobą do posiadania wielu przygód na boku, Isadora Duncan, nieszczęśliwa kochanka, która zginęła tragicznie i Edith Piaf., która obwiniała się za śmierć swojego mężczyzny. Z resztą przede wszystkim to właśnie te osoby mnie skłoniły, by tę książkę przeczytać.

A przeczytać warto, chociażby żeby mieć szerszą wiedzę na temat kilku znakomitości i tego, jaki wpływ miał seks na ich życie, czy twórczość.

Należałoby jeszcze wspomnieć o dodatku - 24 godzinach z życia seksoholiczki (trochę wstrząsające wyznania) oraz kilku innych np. klasyfikacji parafilii czy teście na to, czy jest się uzależnionym od współżycia.