Kobieta w deszczu recenzja

"Ludzie wybierają złe wyjścia z braku odwagi".

Aletta Różańska mieszka w Kołobrzegu, jest psychoterapeutką i psychologiem. Gdy umiera jej mentor, przyjaciel i jakby ojciec kobieta z trudem przyjmuje ten fakt do wiadomoci, trudno jest się jej pogodzić z nieuchronnym. W spadku przejmuje po nim gabinet i postanawia otworzyć własną praktykę. Jej codzienność jest uporządkowana i zaplanowana. Całkowicie wypełnia i pochłania ją praca, a życie prywatne praktycznie nie istnieje. Do jej gabinetu trafiają dwie kobiety, Julia i Eryka. Julia jest kobietą zdominowaną przez swojego narzeczonego, niestabilna emocjonalnie, stłamszona, bez własnego zdania. Jest zupełnym przeciwieństwem osoby, jaką do niedawna była. Eryka jest trochą zwariowaną, żoną i matką. Była pełną energii i optymizmu osobą, miała plany i marzenia, teraz coraz częściej przytłacza ją szara codzienność. Jest zmęczona opieką nad dziećmi. Te zupełnie różne kobiety zaczyna łączyć coś szczególnego, akceptacja i zrozumienie zmienia się stopniowo w prawdziwą, szczerą przyjaźń. Czy będą w stanie pomóc sobie nawzajem?

Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Czytanie od początku do końca było przyjemnością. Pani Dorota z łatwością, wnikliwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca i bunty naszych bohaterek. Aletta, Julia i Eryka, bardzo różnią się od siebie, inaczej patrzą na życie, mają inny bagaż doświadczeń. Są różne i jednocześnie bardzo do siebie podobne. Ich przyjaźń rodzi się niespiesznie, umacnia, zacieśnia. Zaczynają być dla siebie ogromnym wsparciem. Poczułam do nich ogromną sympatię i miałam nadzieję, że znajdą to, czego szukają w życiu.

Trudna walka o własne marzenia, o siebie, ogromna odwaga, by ruszyć do przodu, własną drogą, wbrew wszystkiemu. Toksyczny związek, który wyniszcza psychicznie, manipulacja. Nieradzenie sobie z własnymi emocjami, stopniowe oddalenie się od siebie, niedocenianie tego, co mamy. Życiowe zagubienie, depresja, radosne wzloty i bolesne upadki, kobieca solidarność, rodząca się miłość. A wszystko to otulone pięknem morskich krajobrazów.

Wciągająca, zaskakująca, słodko-gorzka, bardzo emocjonalna opowieść. O przyjaźni, o podejmowaniu trudnych decyzji, o tym, że warto prosić o pomoc. Powieść daje do myślenia, napawa optymizmem i nadzieją na lepszą przyszłość. Bardzo, bardzo polecam, czekam na kolejną część.