Klejnot z Bizancjum recenzja

Uwielbiam książki, w których przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a przedstawiona historia odnosi się do autentycznych miejsc i wydarzeń, dlatego gdy tylko dostałam propozycję objęcia tej powieści patronatem medialnym, nie wahałam się nawet przez moment.
Autorka zabiera nas na piękną Sycylię, do urokliwego Rzymu i magicznego Krakowa, gdzie poznajemy tajemnicę zaginionego wisiora i oraz niełatwe losy przodków rodziny Azzurich.

"Klejnot z Bizancjum" to opowieść o przyjaźni, poszukiwaniu swego miejsca na ziemi, przemijaniu i co najważniejsze pogodzeniu się przeszłością i próbą zbudowania dobrej przyszłości. Jest to również opowieść o tym jak nie zatracić swojego człowieczeństwa i wyciągnąć pomocną dłoń do osoby, która w tym momencie tego potrzebuje.

Autorka doskonale buduje napięcie, niby akcja powieści nie goni na złamanie karku, płynie niemal leniwie, ale ma to swój urok i pomimo trudnych wspomnień można się naprawdę zrelaksować i poczuć ciepły włoski klimat i przenieść się w wyobraźni w opisywane miejsce.
Fabuła jest spójna i dopracowana w najdrobniejszym szczególe. W odpowiednich momentach bardzo zaskakuje.
Widać jak dużo pracy włożyła autorka w tę powieść, zrobiła doskonały resercz i naprawdę wie, o czym pisze. Wspaniale czyta się opisy szlachetnych kamieni i poznaje różne techniki jubilerskie, by stworzyć wyjątkowe klejnoty.
Bohaterowie są doskonale wykreowani, wyraziści i pełni emocji. Można się z nimi utożsamić i obdarzyć sympatią. Dialogi są wyważone i gdy sytuacja tego wymaga zabawne i błyskotliwe.
Historia życia Svevy- babci głównej bohaterki, niesamowicie "złapała" mnie za serce, a wzruszenie niejednokrotnie odebrało mi możliwość czytania.
W tej postaci odnalazłam moją własną Babcię, która opowiadała mi niejednokrotnie historię, której była świadkiem. Polubiłam ją najbardziej ze wszystkich postaci.
Historia, która dzieje się współcześnie jest równie fascynująca i wciągająca.
Pomimo trudnych tematów zawartych w powieści wbrew pozorom czyta się ją niezwykle przyjemnie. Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu, jest niesamowicie lekki i przyjemny. Barwny język, plastyczne opisy sprawiają, że przedstawiona historia wciąga i pozwala przy sobie odpocząć.
Książka, objętościowo na pierwszy rzut oka może trochę przestraszyć, ale jest to zasługa dość dużej czcionki.
Gwarantuję, że w momencie gdy zaczniecie czytać, magiczny klimat powieści tak Was oczaruje, że nim się zorientujecie, będziecie już kończyć.
A na końcu czeka mała pyszna niespodzianka. Autorka dzieli się z Czytelnikami przepisami na kilka dań, które pojawiły się w powieści.

Trudno uwierzyć, że jest to debiut.
Bardzo się cieszę, że mogłam objąć tę historię patronatem. W przygotowaniu jest kontynuacja, a ja już nie mogę się jej doczekać.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To przepiękna opowieść o życiu, pasji, spełnieniu marzeń i dążeniu do wyznaczonego celu.
Każdy z czytelników znajdzie w niej coś wyjątkowego, i dla każdego będzie to coś innego.

POLECAM...