Klątwa ruin recenzja

„Stulecia mijają, lecz ludzka natura pozostaje niezmienna…”

Jest rok 1920, niepokojący i trudny czas wojny polsko-bolszewickiej. Utrata dopiero, co odzyskanej niepodległości jest, co raz bliższa. Bolszewicy prą naprzód mordują, niszczą, grabią, gwałcą, pozostawiają po sobie ruiny i zgliszcza. Wdowa po bogatym ziemianinie Zofia Strumieńska i inne panie z towarzystwa starają się wieść w miarę normalne życie. Aniela Wilczkówna to sierota, nad którą wisi rodzinna hańba. Dziewczyna z pochodzenia jest chłopką, dzięki wsparciu zdobyła wykształcenie. Pracuje, jako dama to towarzystwa i służąca na dworze w Olszowej u pani Strumieńskiej. Nie ma lekko, pracodawczyni odnosi się do niej z pogardą i niechęcią, nieustannie wypomina jej pochodzenie. Rafał Mielżyński to oficer, biorący czynny udział w wojnie z bolszewikami, jest ulubionym siostrzeńcem pani Strumieńskiej. Między młodymi nawiązuje się nić sympatii, jednak dziewczyna jest w pełni świadoma swojej niskiej pozycji społecznej.

Zaskakująca, barwnie opowiedziana historia. Z dużą przyjemnością przeniosłam się w czasie i z niepokojem oczekiwałam rozwoju wydarzeń. Autorka wykazała się dużą wiedzą historyczną, empatią i szczerością. Czuć ogromne zaangażowanie, pracę i serce, jakie włożyła pisarka w swoją powieść. Obrazowo i realnie ukazuje nam wzajemne zależności, powiązania, jakie panowały w tamtych czasach między ludźmi, codzienne życie we dworze.

Przejmująca powieść, w której znalazłam wszystko to, za co cenię sobie takie powieści. Zajmujące i ciekawie ukazane tło historyczne, tajemnice z przeszłości, piękno przyjaźni, nieśmiało rodzące się uczucie. Patriotyzm, oddanie, honor i ludzie, jedni oddali by wszystko dla ratowania ojczyzny, inni obojętni i okrutni wobec zaistniałych sytuacji. Niepokojąca i pełna napięcia atmosfera tuż przed Bitwą Warszawską. Aranżowane związki, mezalians, życie we dworze, podział klasowy, dominująca władza mężczyzn.

Powieść obyczajowa z idealnie wplecionym, dobrze rozbudowanym tłem historycznym, w której całkowicie przepadłam. Z całą pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką. Bardzo polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=3246