Niemy strach recenzja

Holly Summers jako mała dziewczynka w wyniku choroby utraciła słuch. Zmotywowało ją to do nauki z ruchu warg, przez co jest bardzo pomocna dla policji. Dodatkowo Holly pracuje w opiece nad maltretowanymi dziećmi. Ojciec jednego chłopca, oskarżony o napaść na nim, ma za złe wtrącanie się Holly w nie swoje sprawy i rzuca na nią klątwę kruka. Od tego momentu życie kobiety staje się koszmarem.

Niestety rozczarowałam się tą książką. Miałam wrażenie, że autor pisał na siłę i wiele ciekawych wątków nie rozszerzył. Nie przemówił do mnie jego styl pisania, jak dla mnie zbyt chaotyczny. Wielki plus natomiast dla Mastertona za końcówkę, muszę przyznać, że kiedy znudzona, pewna, że nic zaskakującego nie nastąpi, autor tak mnie zszokował, że oczy wyszły mi na wierzch. Muszę przyznać, że sprawy, które prowadziła Summers (głównie sprawa Sarah-Jane), też były ciekawe, ale trochę za szybkie tempo narzucił na czytelnika autor. Bo normalnie sprawca używania siły fizycznej wobec dziecka się tak szybko nie przyznaje do tego, chyba że jest to akurat choroba psychiczna (jak w wypadku Daniela).

Jednym słowem NIEMY STRACH to według mnie niezbyt udana książka tego autora, uważam, że Mastreton mógł dać z siebie więcej, bo gdyby rozwinął fabułę o wiele bardziej (jak choćby opisy spraw maltretowanych dzieci: wywiad środowiskowy, rozmowa z Danielem, nauczycielami Sarah-Jane), to nie miałabym wrażenia, że ta książka jest napisana tylko po prostu, żeby była.