Przeminęło z wiatrem (Wydanie jednotomowe) recenzja

"Przeminęło z wiatrem" to klasyka, dla mnie to nawet jedna klasyka przez duże "K". Pamiętam jaką furorę robiła ta powieść w czasach mojej młodości. Przekazywałyśmy sobie książkę z rąk do rąk, wymieniałyśmy ulubionymi cytatami, opiniami. Czytałam wcześniejsze wydania, podzielone na części, po latach otrzymałam w prezencie jednotomowe wydanie i odtąd stało się jedną z ulubionych książek, do których zaglądam gdy jest mi źle...
Moim zdaniem jest ponadczasowa, mimo tego, że opisuje czasy wojny secesyjnej w Ameryce, lecz jest to wielowątkowa opowieść nie tylko o wojnie, ale przede wszystkim o młodej, dorastającej i zmieniającej się w dojrzałą kobietę Scarlett. Jednak nie jest to takie zwyczajne czytadło, romansidło, to naprawdę bardzo dobra powieść. Myślę, że mianem romansu określono ja po ekranizacji, owszem film był dobry, lecz nie pokazano w nim całej fabuły zawartej w książce, lecz tylko marginalne zarysy.
Scarlett O’Hara jest piękną, bogatą dziewczyną, spadkobierczynią plantacji zwanej Tarą. Na dodatek jest rozpieszczona i egoistyczna, znając swoją pozycję jest dumna i niesamowicie uparta, zawsze ma to o czym zamarzy, nikt jej niczego nie odmawia. Ma wszystko, oprócz szczęśliwej miłości, gdyż mężczyzna, w którym się zakochała, ma zamiar ożenić się z inną..., spotyka ja ogromny zawód. Gdy na domiar złego wybucha wojna i dosięgają ją poważne problemy, Scarlett powoli zaczyna zmieniać swoje postępowanie.

Pomimo tego, że jest to dość spora objętościowo książka (1136 stron), to jednak jej lektura nie jest trudna ani tym bardziej nudna. Czyta się szybko, gdyż wciąga czytelnika w wir swojej fabuły bez reszty. Zauważyłam, że panujące wtedy przekonanie o tym, iż kobiety są tylko do prowadzenia domu i rodzenia dzieci, zaczyna jakby powoli wracać w tych czasach...
To opowieść o miłości, ale także o poświęceniu, przemijaniu i wielkiej tęsknocie.

Kto jeszcze nie czytał, zachęcam, naprawdę warto.