Klara i anioł recenzja

Obrazy, chwile i zdarzenia uchwycone kątem oka. Miesiące i lata zebrane w kilka lub kilkanaście słów, bo na więcej nie zasługują, i ułamki sekund rozciągnięte w minietiudy aktorskie, których bohaterowie nie zdają sobie sprawy, że odgrywają role narzucone przez tradycję, wychowanie, stereotypy. Pozornie zwyczajne rzeczy i zdarzenia wyłowione z codziennej szarzyzny nabierają niezwykłych znaczeń. A wszystko to widziane przez pryzmat kobiecości - czasem wzniosłej i pięknej, częściej upodlonej, zszarganej i bezradnej, niekiedy odrażającej. Przejmująca proza; trafia do czytelnika nie krzykiem, lecz szeptem i przenikliwym spojrzeniem kobiecych oczu, w których często błyszczą łzy.