Życie prywatne esesmanów w Auschwitz recenzja

Kaci czy oddani mężowie? Bestie w eleganckim mundurze czy troskliwi ojcowie. Co kryje się za maską twardego i okrutnego esesmana? Co mówią jego zimne i pełne wyrachowania oczy?

Sięgając po książkę, nie spodziewałam się, że otrzymam dokładny zapis egzystencji nazistów. Lektura ma tylko 134 strony, wiec z góry można założyć, że temat nie został opisany w szerszy sposób. Tym bardziej, kiedy spojrzymy na spis treści, który obfituje w wiele nazwisk. Zaczynając od samego Rudolfa Hossa, a kończąc na nazistowskich lekarzach.

Życie prywatne esesmanów z Auchwitz to tytuł nieco na wyrost. Nie znajdziemy tu żadnych szczegółów z życia Niemców. Nie dowiemy się, jacy byli naprawdę. Książka to zbiór relacji młodych dziewcząt, które zostały skierowane do pracy w domach oprawców. I taka forma jest jak najbardziej ciekawa. Dzięki takim wspomnieniom czytelnik może poznać prawdziwą twarz. Zobaczyć, jak z czułego i oddanego męża i ojca można stawać się bezdusznym mordercą. Niestety tutaj tego nie ma. Za to mamy zlepki zdań, które nijak do siebie nie pasują. Nie przedstawiają niczego. Czytając, miałam wrażenie, że pozycja jest napisana na zasadzie: co mi się przypomniało, to napiszę. Rozumiem, że pamięć po latach bywa zawodna, ale żeby aż tak. Wielka szkoda, że publikacja jest taka krótka. Niektórym postaciom nie poświęcono nawet nie dwie strony. A to zdecydowanie za mało by poznać, kim tak naprawdę jest dana postać.

Życie prywatne zostało tutaj potraktowane bardzo po macoszemu. Czytając, miałam wrażenie, że pracownice zaglądają przez dziurkę od klucza i na gorąco spisują swoje spostrzeżenia. Mamy tutaj istną mieszankę. Dzieci, żony, sąsiedzi, bliższa i dalsza rodzina, a także dlaczego dana czternastolatka trafiła do pracy esesmana.

Czy jestem rozczarowana? Nie, spodziewałam się, że temat nie będzie zbyt mocno zbadany. To nie ta publikacja. Jednak po przeczytaniu czuję mały niedosyt. Były momenty, które czytałam niemal z zapartym tchem, ale było ich zbyt mało. Nie jest to zła lektura, ja po prostu spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Szkoda, że tego nie dostałam.