Esesmanka recenzja

Kim była „Krwawa Brygida“? Trybikiem w nazistowskiej ideologii? Pionkiem w grze, a może cwaną kobietą, nad którą roztaczał się parasol ochronny? Autor książki Jarosław Molenda przyjrzał się kobiecie zadając pytania, na które trudno jednoznacznie odpowiedzieć. Co skłoniło ją do takich czy innych posunięć? I dlaczego ciągle umykała wymiarowi sprawiedliwości? Oto opowieść o Hildegard Lächert.

"Esesmanka" to przerażająca opowieść o "Tygrysicy" która swoją "karierę" rozpoczęła w obozie w Ravensbrück, ale pełnię swojego sadyzmu i bestialstwa pokazała dopiero w Majdanku. Autor ze wspomnień więźniów, relacji osadzonych, archiwalnych materiałów i akt z rozpraw sądowych utkał obraz nie tyle, ile wstrząsający, co przerażający. Każda strona, każdy akapit czy rozdział łamie serce i duszę pozostawiając bolesną ranę. To do czego skłonna była Hildegard nie mieści się w głowie. Czytając liczne relacje, dochodzimy do wniosku, że sadyzm nie ma płci. Nie ważne, czy kobieta, czy mężczyzna. Oprawcami w obozach koncentracyjnych byli nie tylko mężczyźni, ale również kobiety. I właśnie, to, do czego się posuwały, boli najbardziej. Topienie dzieci, szykany, czy bicie, to tylko niektóre z tortur, jakim poddawano osadzanych każdego dnia.

Jednak na uwagę i bardzo się cieszę, że autor poświecił tyle miejsca działalności Hildegard Lächert po wojnie, zasługują dalsze lata. Jej powojenna historia jest równie ciekawa. Romans z esbekiem, współpraca z CIA, czy start do Parlamentu Europejskiego z ramienia skrajnie prawicowej partii, to tylko niektóre z przypadków z jej ciekawego życiorysu. Molenda nakreślił nie tylko jej poszczególne etapy w życiu, ale pokazał, jak przez wiele lat można umykać wymiarowi sprawiedliwości. Śmiać się ofiarom prosto w twarz podczas procesów, brylując w blasku reflektorów.

"Esesmanka" to niezwykle rzetelna i wielowątkowa pozycja, która z licznych faktów składa się w jedną spójną całość. Pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, kiedy damy mu do ręki władzę nad drugim człowiekiem. Przerażająca, wstrząsająca i niezwykle potrzebna pozycja, z której rodzi się wiele gorzkich refleksji. Nie zapomnij o tych, którzy zginęli w obozach koncentracyjnych.