Kieślowski. Zbliżenie recenzja

"Kieślowski. Zbliżenie" to książka będąca wynikiem ponad trzyletniej pracy Katarzyny Surmiak-Domańskiej. To bez dwóch zdań pozycja dopracowana w każdym calu: szczegółowa, rzetelna i obiektywna.
Bohater biografii został tu ukazany jako człowiek z krwi i kości, bardziej odpychający niż dający się lubić, którego twórczość przez jednych była stawiana na piedestał a przez innych ostro krytykowana jako "powtarzalna" (wielokrotnie w recenzjach krytycznych przewijała się opinia że Kieślowski robi cały czas ten sam film) i grająca na prostych emocjach.

Katarzyna Surmiak-Domańska z drobiazgową wręcz precyzją prześledziła historię życia Krzysztofa Kieślowskiego: zarówno tego osobistego jak i artystycznego. Wychowywany w rodzinie naznaczonej chorobą (przez wiele lat z gruźlicą zmagał się ojciec reżysera), gdzie prym wiodła matka wszedł w dorosłe życie z przekonaniem że rodzina jest najwyższą wartością której to zasadzie był wierny do końca życia.
Reżyserem został trochę przez przypadek bo jak sam przyznawał za kinem nie przepadał (na studia dostał się za trzecim razem i to tylko dlatego że ambicja nie pozwalała mu się poddać).
Fabułą gardził. Przez lata był dokumentalistą znanym zamkniętemu gronu bo praktycznie wszystkie jego filmy decyzją cenzury trafiały "na półki". Gdy zobaczył że z fabułą łatwiej dotrzeć do widza zaczął kręcić takie właśnie filmy. Prawdziwym przełomem w jego pracy był "Dekalog" który z nikomu nieznanego reżysera z nikomu nieznanego kraju stworzył międzynarodową gwiazdę.

To co jest niewątpliwie autem tej książki to fakt iż autorka pokazała Kieślowskiego jako zwykłego człowieka a nie wielkiego pana reżysera. Ten urodzony pesymista, którego nawet sukcesy przygnębiały bo rodziły obawę czy kolejny film będzie na tyle dobry aby widzowie chcieli pójść na niego do kina, szczęście odnajdywał zaszyty na Mazurach kosząc trawę i sadząc drzewa.
Niezwykle przejmujący to obraz bo pokazuje jak kolejne sukcesy i międzynarodowa sława wyniszczały reżysera. Dziesiątki wypalanych papierosów, wieczny stres i depresja doprowadziły do jego przedwczesnej śmierci.
Końcowe rozdziały, mówiące o schyłku życia Krzysztofa Kieślowskiego, były tak przejmujące że wzruszenie chwytało mnie za gardło.

To pierwsza biografia autorstwa Katarzyny Surmiak - Domańskiej. Dzieło niemal doskonałe które pozwala mieć nadzieję że za czas jakiś będziemy mieli przyjemność delektować się kolejną jej książką. Polecam po wielokroć!