Mistral recenzja

Książka, która bardzo dobrze się zapowiadała. Połączenie powieści obyczajowej z powieścią psychologiczną, napisanej w klimacie tajemniczości i lekkiego napięcia.

Czy jednak to wystarczyło?
🌬
W powieści poznajemy historię małżeństwa Rity (zwanej przez męża Mona Lisą) i Huberta. Małżeństwa dwojga ludzi. których zdaje się więcej dzieli niż łączy. Różnice temperamentów, charakterów, oczekiwań, aspiracji czy upodobań to tylko wierzchołek. Hubert sam przyznaje, że dla niego żona bardziej przypomina postać z portretu niż żywą kobietę. Nie zdziwi więc Was fakt, że związek ten przeżywa głęboki kryzys.
🌬
Kiedy jednak Hubert komunikuje żonie plan wyjazdu do Marsylii, ta postanawia mu towarzyszyć, mimo ogromnych obiekcji z jego strony. Wszelki próby zniechęcenia żony do tego pomysłu nie przynoszą jednak skutku i oboje wspólnie udają się w podróż do Francji. Nawet wypomnienie jej konieczności sprawowania nadzoru nad trwającym remontem, który dla Rity ma ogromne znaczenie, nie przynosi oczekiwanego rezultatu. Rita jednak wyjeżdża w zupełnie innych celach niż jej mąż - dla którego wizyta w Marsylii wiąże się z firmowymi negocjacjami. Hubert bowiem zarządza firmą, odziedziczoną po śmierci teścia. Rita natomiast całą swoją uwagę poświęca ukochanej sztuce, do której bardzo lekceważąco podchodzi jej mąż.
🌬
W Marsylii poznajemy coraz to nowych bohaterów, których pojawianie się sprawia, że można się zgubić w domysłach, które z małżonków skrywa więcej tajemnic. Relacja tych dwojga z całą pewnością nie jest oczywista, a między nimi ciągle wyczuwamy napięcie i nieustanne "badanie terenu".
🌬
Mimo, że zakończenie jest tutaj zaskakujące, to sposób jego przedstawienia pozostawia jednak niedosyt. Próba zaprezentowania końca fabuły w formie niedopowiedzeń, domysłów i tajemniczości jest według mnie tutaj nie do końca udana. I sam wątek mistralu mógłby moim zdaniem w tej powieści nieco więcej namieszać 😉

Ten debiut ma potencjał i czas spędzony z tą książką nie był według mnie stracony. Jednak mam też przeświadczenie, że nie zagości ona zbyt długo w mojej głowie.