Później recenzja

Nazwanie Stephena Kinga królem horroru ma swoje dobre i złe strony. Jedną z negatywnych jest fakt, że ktoś nielubiący grozy może omijać jego książki z daleka. Jeśli jesteście jedną z takich osób, śmiało możecie sięgnąć po najnowszą powieść Kinga „Później”. Owszem, jest trochę strasznie, ale tylko chwilami, bo horroru jest tu niewiele. Autor pokazał, że jest również mistrzem trzymających w napięciu i niesamowitych opowieści obyczajowych.

„Później” to historia Jamesa Conklina, chłopca, który pewnego dnia zaczyna widzieć umarłych. Co więcej, rozmawia z nimi, a Jamie zauważa jedną rzecz – zapytani, muszą mówić prawdę. Tylko, czy zawsze? Kiedy na drodze chłopaka staje umarły, który za życia był bezwzględnym potworem, okazuje się, że dar może być czymś bardzo niebezpiecznym. James musi stawić czoło szaleńcowi, który nie zawaha się go skrzywdzić, jeśli tylko będzie miał taką możliwość. Bo kto powiedział, że każdy umarlak musi się zachowywać tak samo? Zaczyna się walka na śmierć i życie, w której centrum jest Jamie i jego bliscy.

Nową powieść Kinga czyta się bardzo dobrze. Styl Kinga sprawia, że nie możemy się oderwać od książki. Bohaterowie stworzeni w umyśle autora są autentyczni, pełni życia. Zwłaszcza Jamie, sympatyczny syn agentki literackiej, prowadzący czytelnika przez swoje niesamowite życie, w którym zwykłe problemy dziecka, później nastolatka, wychowywanego przez samotną matkę, łączą się w przedziwny sposób z czymś z nie z tego świata.

King w „Później” stworzył historie prostą, ale niesamowicie wciągającą. Kolejny raz udowodnił, że ma talent do pisania świetnych książek, nie tylko z gatunku szeroko pojętej grozy.

Jeśli nie sięgaliście jeszcze po jego książki, a macie ochotę, „Później” jest doskonałym wyborem. Nawet, jeśli nie lubicie czytać i oglądać horrorów. A jeśli jesteście już fanami Stephena Kinga, tylko utwierdzicie się w przekonaniu, że King jak wino, im starszy tym lepszy. Z niecierpliwością czekam na kolejne powieści, a w międzyczasie będę wracał do starszych.