Kiedy spałaś recenzja

„Kiedy spałaś” opowiada historię Alex Tayler, która budzi się na stole operacyjnym. Ale coś jest nie tak. Okazuje się, że została porwana. Nagle znowu wszystko robi się czarne, a kiedy ponownie się budzi jest już w szpitalu, wśród swoich bliskich. Jednak nikt nie chce wierzyć w jej historię. Na jej ciele nie ma żadnych śladów. Nawet policja nie wierzy w jej historię.
Kilka dni później na szpitalnym parkingu zostaje odnaleziona kolejna napadnięta kobieta. Czy obie te sprawy się łączą? Czy Alex rzeczywiście została napadnięta, czy tylko jej umysł stworzył taki obraz. Jak sprawić, aby bliscy nie odwrócili się od Ciebie i uwierzyli w Twoją historię?
Zamysł całej historii jest genialny. Świetny początek, trzymający w napięciu. Niestety potem coś poszło nie tak. Autentycznie męczyłam się przy czytaniu. Co chwila robiłam przerwy i odkładałam ją na bok. Mam wrażenie, że autorka chciała za dużo. Jest tu dużo postaci, część zupełnie niepotrzebna. Pojawia się nawet infantylny opis seksu.
Kolejnym co kłuło w oczy są opisy wnętrz. Po tych skakałam wzrokiem. Nużyły strasznie. Szczególnie kiedy czwarty raz czytasz opis abażuru w lampie. Do tego wszystko z jakimiś dziwnymi kolorami. Ultramaryna, bakłażanowy i braveheart blue. Ale to dałoby się przeżyć.
Najbardziej męczącym elementem było wykreowanie bohaterów. W całej książce może ze dwóch mnie nie denerwowało. Główna bohaterka była irytująca, a jej decyzje bezmyślne i dziecinne.
Jednak żeby nie było, że tylko psioczę. Na pochwałę zasługuje sposób poprowadzenia fabuły, bo nie była zbyt powolna, ani nie gnała na łeb na szyję.
Gdyby dopracować warsztat to mogłaby być genialna książka. Bardzo mocnym elementem tej książki była też postać Maggie. Chociaż całość wątku z tą postacią nie do końca logiczny i wyjaśniony.
Na pochwałę zasługuje też to, że autorka poruszyła tak trudny temat. Traktowanie ofiar gwałtów jest w dzisiejszym świecie nie do pomyślenia. Nie wierzy im się, lekceważy ich słowa i ocenia ich stroje.
Uważam, że każdy powinien sam ocenić czy podoba mu się dana lektura czy nie. Dla mnie to książka do przeczytania, odłożenia i zapomnienia. Nie zostanie ze mną na dłużej. A szkoda, bo naprawdę wiązałam z nią wielkie nadzieje.