Zamień mnie w krzyk recenzja

Książka "Zamień mnie w krzyk" autorstwa Anny Dąbrowskiej jest drugą częścią dylogii "Kochaj mnie szeptem". W tej części dowiadujemy się co się stało po oddaniu strzału przez Gabriele. Trafiła swojego męża, tyrana i uratowała życie Jeremiemu. Niestety ucierpiała na tym psychicznie, codziennie lękając się głośniejszych odgłosów i zwijając w kłębek gdy tylko takowe usłyszała. Na szczęście z pomocą przyszła jej była współlokatorka, Anita, która wraz z ojcem dała dziewczynie dach nad głową, żeby ta mogła dojść do siebie. Pomagali jej z zakupami i innymi różnymi drobnostkami. Przywozili jej rodziców do dotychczasowego lokum, dzięki czemu dziewczyna zaczęła nawiązywać z nimi coraz to lepszą relację...
Po około 3 miesiącach okazało się, że główna bohaterka jest w ciąży ze swoim kochankiem, który mocno ją zranił. Dziewczyna kocha go, chociaż nie chce się do tego przyznać, lecz w niedługim czasie będzie musiała mu powiedzieć, że nosi pod sercem jego synka...
Czytając pierwszą część dylogii na początku miałam mieszane uczucia, które potem zamieniły się w fascynację, za to "Zamień mnie w krzyk" od pierwszych stron wywołała uśmiech na mojej twarzy i liczne łzy które spływały mi po policzkach podczas czytania. Jestem bardzo wdzięczna, że Klub Recenzenta serwisu @nakanapie.pl podarował mi obydwie książki do recenzji i mogłam po zakończeniu pierwszej od razu zabrać się za drugą. Cieszyłam się czytając każdą kolejną stronę, akapit, później zaczęłam być nieco podejrzliwa, ponieważ relacje między bohaterami jakoś tak nietypowo zaczęły się układać i coś mi tam nie pasowało... Nie będę zdradzać o co chodziło, tego trzeba się dowiedzieć na własną rękę.
W trakcie książki wylałam morze łez, śmiałam się głośno i denerwowałam przez to, co się tam działo. Powieść pochłonęła mnie tak bardzo, że dzieliłam emocje z bohaterami. Serce mi się ściskało, gdy Gabrysia cierpiała, bo ileż może wycierpieć jedna osoba?
Książka pokazuje nam, że tak naprawdę każdy, jeśli tylko chce, może się zmienić, ale potrzebuje do tego siły i cierpliwości, jak to było w przypadku Eryka, który irytował mnie od samego początku... Zakończenie wstrząsnęło mną, nie spodziewałam się czegoś takiego i jestem trochę zawiedziona biegiem wydarzeń.. Mimo to książka podobała mi się bardzo i jestem zadowolona, że tą część udało mi się tak szybko przeczytać. Wiem, że długo będę myśleć o niej i zastanawiać się co by było gdyby wszystko potoczyło się trochę inaczej...
Jeszcze raz bardzo, bardzo dziękuję Klubie Recenzenta serwisu nakanapie.pl za udostępnienie mi tych dwóch książek. Serdecznie polecam ją wszystkim miłośniczkom romansów i zalecam trzymać przy sobie pudełko z chusteczkami, bo takiego ogromu emocji nie da się zdusić w sobie. Także jeszcze raz gorąco polecam!