7 razy dziś recenzja

„7 razy dziś” jest historią, z którą najprawdopodobniej każdy już się spotkał. Dziewczyna imieniem Sam ginie w wypadku samochodowym, następnie budzi się i odkrywa, że nadal jest ten sam dzień, a ona musi przeżywać wszystko od początku. Utknęła w pętli czasu, na pewno wiecie o co chodzi, bo jest to dość znany element. Spotykamy się, aż z siedmioma wersjami typowego dnia z życia popularnej nastolatki. Szkoła, rozdanie róż z okazji Dnia Kupidyna, wagary, problem z chłopakiem i impreza u dawnego przyjaciela. Niby nic ciekawego, ale jednak ta pozycja na długo zapadnie w mojej pamięci.

Sam Kinghston jest jedną z najpopularniejszych dziewczyn w szkole, chociaż kiedyś była na samym dole łańcucha pokarmowego. Ma wszystko czego pragnie. Przyjaciół, przystojnego chłopaka i sympatyczną rodzinę. Po jej śmierci jest zdezorientowana, ma wrażenie, że wszystko jej się przyśniło. Dzień po dniu stara się zrozumieć co tak naprawdę się dzieje. W końcu postanawia zmienić przyszłość, a przede wszystkim zmienić siebie. W „7 razy dziś” możemy zauważyć niesamowitą zmianę w głównej bohaterce. Przechodzi ona od rozkapryszonej pustej laluni, przez ordynarną buntowniczkę do porządnej nastolatki. Jej światopogląd zmienia się przez te 7 strasznych i stresujących dni. Jej przyjaciółki przestają być tak idealne jak jej się wydawało, czasem wywołują u niej niesmak i nie ma co się dziwić. Spotykamy się z typowym terroryzowaniem uczniów, to właśnie Lindsay, Ally, Elody i Sam są ich powodami. Dręczenie młodszych, ale także rówieśników. Aż ciarki przechodzą na myśl, że szkoła, do której uczęszczają te dziewczyny zwie się również Szkołą Samobójców. Ale można to zrozumie, ponieważ takie traktowanie innych jest jedną z najgorszych rzeczy z jakimi można się spotkać. W końcu główna bohaterka zauważa swoje błędy, tylko czy uda jej się naprawić to wszystko?

„7 razy dziś” to książka pisana prostym językiem, łatwa i przyjemna w czytaniu. Jednak jak do tej pory żadna lektura nie pozostawiła mi tak wielu tematów do przemyśleń. Tego jak spojrzenie w oczy śmierci, może zmienić człowieka. Niektórym może się wydawać, że przeżywanie codziennie tego samego dnia z tą samą bohaterką jest nudne. O dziwo, wręcz przeciwnie. Byłam zachwycona przemianą Sam, jej staraniem by wszystko wyszło jak najlepiej dla innych. Chociaż również czułam lekkie przerażenie przy opisach tej grupki dziewczyn.

Okazuje się, że tyle rzeczy jest pięknych, jeśli bliżej im się przyjrzeć.

Z historii można wyciągnąć wniosek, nie jest to zwykła powiastka dla młodzieży, gdzie wszystko jest plastikowe i pokolorowane. Ona nas czegoś uczy. Szacunku do innych, a przede wszystkim szczęścia z możliwości życia. Wiem, że będę wracać do tej książki, a przede wszystkim będę śledziła twórczość Lauren Oliver.

Ocena: 5/5

recenzje-bezimiennej.blogspot.com