Czas niedokonany recenzja

Na okładce książki napisane jest:

"Poruszająca, naprawdę mocna rzecz..."

i trudno byłoby mi się z tym nie zgodzić. Momentami było mi tak bardzo wstyd, że ktoś kto nazywa samego siebie człowiekiem może tak postępować, tak traktować innych, jakby nie byli ludźmi, nawet nie zwierzętami...
Książka ta porusza tak wiele spraw, mnóstwo tematów, opowiada o historii kilku pokoleń, których los nie szczędził, którzy zmagali się z lękiem, cierpieniem, chorobą, chyba wszystkim tym, czego nie jesteśmy czasami w stanie pojąć, zrozumieć, wytłumaczyć...
Nie wiem, jak pisać o tej książce, choć wiedziałam oczywiście, że będzie trudna, ciężka, że wywoła u mnie prawdziwe emocje i wzruszenie, bunt czasem, jednak przeszła ona moje najśmielsze oczekiwania i mogę z 'ręką na sercu' napisać, że to jedna z tych książek, które zostają w pamięci, do których się wraca, o których się myśli.
Czytelnik od początku rzucony jest na 'głęboką wodę' i ta głębia trwa przez całe 600 niemalże stron, nie daje nam autor wytchnienia, odpoczynku, nie możemy odetchnąć z ulgą, bo zło się skończyło, ale przecież książka ta nie jest fikcją, opiera się na naszej historii i nie sposób udawać, że historia ta nie miała miejsca. Oczywiście bohaterowie zapewne nie są realnymi postaciami, ale zarys historyczny jest jak najbardziej realny. Mamy tu pogrom Żydów, mamy wojenne czasy, mamy rzeczywistość PRL-u. Każda z osób występujących w tej powieści jest skomplikowana charakterologicznie, nie ma osób krystalicznie czystych jak łza, nie ma tylko dobra i zła, bieli i czerni. Mimo zawiłych losów, bogatych w wydarzenia, wielu cierpień i tragedii opisanych w tej książce czyta się ją niesamowicie szybko, ponieważ jest napisana ciekawie i niebywale łatwo możemy przenieść się w czas bliski jej bohaterom.
Fragment książki:
" Im dłużej żyję, tym mniej wierzę w to, aby świat i człowieka można było zrozumieć, abyśmy sami siebie potrafili pojąć. Myślę, że nasze gesty znaczą więcej, niż chcemy przekazać i jesteśmy w stanie sobie uzmysłowić."