Pisarka recenzja

Kupiłam tą książkę tylko dlatego, że potrzebowałam czymś zająć myśli, gdy byłam z teściową u fryzjera. Szybko podskoczyłam do saloniku prasowego, kupiłam i jeszcze tego samego dnia przeczytałam.
   Poznajemy Weronikę i Wiktora, którzy są sąsiadami na jednym blokowisku, ale i też stają się z czasem najlepszymi przyjaciółmi. Ona ruda, nie chciana przez swoich rodziców, ale za to bystra, mądra i z bogatą wyobraźnią. On klasowe popychadło, z przemocą domową w tle. W końcu jednak zaczyna się bronić przed swoimi katami i ich zaczepkami, że każdy z czasem boi się go nawet ruszyć na korytarzu.
   Idziemy z głównymi bohaterami przez całe ich życie. Przeżywamy ich ból, szczęście czy zazdrość.
   Jest to piękna książka, która opowiada o przyjaźni, ale też o tym jak ludzie i wypowiedziane przez nich słowa mogą zniszczyć człowieka od środka.
   Jeśli ktoś jest ze mną długo to wie doskonale, że Katarzyna Michalak to moja ulubiona Polska autorka. Teraz już nie czytam jej książek tyle co kiedyś, ale "Pisarka" przypomniała mi co tracę odkładając książki tej autorki na później.
   "Pisarka" jest bardzo emocjonującą książką. Mamy ja podzieloną na relacje pisane z perspektywy Weroniki i Wiktora, ale również innych bohaterów. Płakałam i śmiałam się jednocześnie. Serdecznie polecam.