Karty na stół recenzja

Pan Shaitana cieszy się w Londynie opinią osoby ekstrawaganckiej i tajemniczej. Ubiera się w sposób, który podkreśla wyrazistą, południową i jakby piekielną urodę. Ma luksusowe mieszkanie w Park Lane, o wszystkich zdaje się dużo wiedzieć, co sprawia, że wiele osób z londyńskiego towarzystwa się go obawia. Przede wszystkim słynie jednak ze wspaniałych przyjęć. Na jedno z nich zaprasza Poirota, by pokazać mu swoje eksponaty z kolekcji morderców, którym się udało. Mały Belg przyjmuje zaproszenie. Na miejscu poznaje lekarza, majora armii królewskiej, damę w średnim wieku oraz młodą dziewczynę. Oprócz nich jest jeszcze autorka kryminałów, pani Oliver, nadinspektor Battle ze Scotland Yardu oraz pułkownik Race. Goście siadają do obiadu, potem do brydża i wtedy...

Jest to dość specyficzny kryminał, gdyż od początku wiemy, że mordercą jest ktoś z czwórki podejrzanych osób. Mimo to, książka nie traci przez to swojego elementu zaskoczenia. Christie nie raz udowodniła, że jest mistrzynią powieści o zawężonym kręgu podejrzanych. W ostatnim rozdziale czeka na nas niespodzianka. Nużyć mogą opisy elementów gry w brydża, których w książce jest dość sporo.

Hercules Poirot jak zawsze okazuje się nieomylny. Jego pewność siebie może niektórych drażnić. Szkoda, że bohaterowie, którzy pomagają Poirotowi w śledztwie są mało wyraziści.

Jest to solidna dawka kryminału z ekscytującym zakończeniem. Świetny jest pomysł z czterema osobami, które wcześniej popełniły morderstwo, ale nikt nie udowodnił im zbrodni. Książkę polecam z czystym sumieniem, gdyż jest ona obowiązkową pozycją do przeczytania dla tych, którzy uwielbiają dobry kryminał.