Już nie czekam recenzja

Marika, to młoda kobieta, która z zawodu jest psychologiem. Z przyjemnością pomaga swoim pacjentom, jednak sama nie potrafi sobie poradzić ze śmiercią męża. Wsparciem dla niej jest przyjaciel Eryk, który stara się jak może.

W gabinecie głównej bohaterki pewnego dnia pojawia się Szymon, który od jakiegoś czasu ma problemy ze snem. Nie może spać, bo ciągle pojawia mu się przed oczami kobieta z zajęć na siłowni a dokładnie jej tatuaże.

Marice coraz częściej zdarzają się głuche telefony. Wie, że jest to kobieta jednak nie ma pojęcia czy to pacjentka, która ma jakieś opory przed umówieniem się na wizytę, a może to ktoś inny.

Czy Marice uda się wyleczyć pacjenta? Czy sama upora się ze śmiercią męża? Czy Szymon w końcu bez lęku będzie mógł spać w nocy? Kim jest osoba, która wydzwania do głównej bohaterki?

Przyznam, że jest to moja pierwsza książka tej autorki. Skusiłam się na nią głównie przez piękną kolorową okładkę. Co do historii nie miałam żadnych oczekiwań, jednak zaskoczyła mnie bardzo znikoma ilość dialogów. Mimo to książkę czytało się dosyć szybko.

Autorka świetnie wykreowała bohaterów, są bardzo rzeczywiści. Bez żadnego problemu takie osoby moglibyśmy spotkać na ulicy.

Historia nie należy do tych najlżejszych, bo jednak jest w niej dużo bólu i cierpienia. Miłą odskocznią był wątek o hodowli psów, którą prowadzi przyjaciel Mariki Eryk, to zdecydowanie ociepliło tę książkę.

Dzięki tej książce możemy przejrzeć na oczy, że nie tylko my mamy jakieś tam problemy. Są ludzie, który tragicznie tracą miłość swojego życia, są osoby które nigdy nie odważyły się wyznać tej miłości, są też ci, którzy nie mogą spać, ale są również ludzie którzy skrywają pewną tajemnicę, która może zmienić wszystko. Nawet taka pani psycholog, mimo iż jest po szkole ma lata praktyki nie potrafi się pozbierać po śmierci męża.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji czytać książek Agnieszki Olejnik to zachęcam Was. Z tej historii na pewno można wiele wyciągnąć. Ja w przyszłości na bank sięgnę po inne powieści tej autorki.