Jutra może nie być recenzja

Do napisania tej opinii zabieram się jak pies do jeża, ostrożnie i nieporadnie od kilku dni próbuję przelać wrażenia na papier. Ciężko pisać o książkach, w których człowiek odnajduje (dzięki Bogu tylko cząstkę) siebie.

Z główną bohaterką powieści „Jutra może nie być” łączy mnie imię, zbliżony wiek, ciągota do cynamonu, D. jako stare dzieje i jeszcze parę ważnych bądź mniej ważnych drobiazgów. I na tym podobieństwa się kończą, bo podczas gdy moje życie wskoczyło na pomyślny tor, Kinga z powieści podążyła drogą krętą i zabrnęła w ślepy zaułek na końcu którego czekał on – niegdyś jej przełożony, starszy, szaleńczo przystojny i… żonaty.

Zaczęło się jak to zwykle w romansach bywa, niezobowiązująca wymiana maili, czułe słówka i niewinny flirt, który z czasem przerodził się w iskrzący namiętnością i pożądaniem zakazany związek. Kinga ślepo wierząc, że Marek rozwiedzie się z żoną, lokuje w nim swe uczucia i godzi się grać rolę tej gorszej - drugiej. Cóż jej pozostało? Obietnice bez pokrycia, niepewność i głupia, złudna nadzieja na skradzione szczęście.

Ta historia nie mogła skończyć się dobrze, nie ma tu przecież miejsca na happy end i oklepane „żyli długo i szczęśliwie”. Tak łatwo jest osądzić kochankę, przykleić jej etykietę wyrachowanej złodziejki cudzych mężów. Możliwe, że ona też kocha, cierpi i wierzy. Czy zasługuje na współczucie należne żonie? Stojąc z boku tak łatwo jest ocenić czyjąś sytuację, a jak wygląda sprawa z drugiej strony barykady? Obyśmy nigdy nie musiały tego doświadczyć…

„Miłość do żonatego mężczyzny jest jak przebywanie nago w pokrzywach: gówno użyjesz, a się nacierpisz”

„Jutra może nie być” to druga przeze mnie przeczytana pozycja Gabrieli Gargaś, która tylko utwierdza w przekonaniu o świetnie dopracowanym stylu autorki. Jej powieści są najlepszym dowodem na to, że niekoniecznie trzeba płodzić niestworzone historie ze splotem feralnych wypadków i szczęśliwych zakończeń włącznie. Najbardziej przemawiają do ludzi historie wyjęte prosto z zakładki „życie” a autorka nie tylko potrafi umiejętnie przelać to życie na papier ale też doskonale oddaje emocje bohaterów i sprawia, że w kartach książki niektórzy mogą przejrzeć się jak w zwierciadle. Dobrze napisana mądra i życiowa książka. Polecam zwłaszcza kobietom żyjącym w związkach monogamicznych, nie ku przestrodze lecz po to, by jeszcze bardziej docenić to, co się ma…