Julia. Dom Cezarów recenzja

Michał Kubicz jest autorem powieści osadzonych w świecie starożytnego Rzymu. Wcześniej przybliżył postacie: Agrypinę, Kaligulę, Tyberiusza, Liwię, teraz przyszedł czas na córkę imperatora Oktawiana Augusta, Julię w powieści pt. "Julia. Dom cezarów".

To było moje pierwsze spotkanie z piórem pana Michała Kubicza i zaliczam je do udanych.
Autor zabrał mnie w fascynującą podróż w czasie do starożytnego Rzymu. Wędrowałam uliczkami, przyglądałam się pałacom, cudownej architekturze, podziwiałam ogrody. Obserwowałam knowania i spiski na cesarskim dworze.

Julia Starsza była jedynym uznanym dzieckiem Oktawiana Augusta. Z dotychczas poznanych informacji wiedziałam o jej licznych romansach i nieudanym małżeństwie z cesarzem Tyberiuszem, o związku z Jullusem, synem Marka Antoniusza, za co była wygnana przez własnego ojca. Michał Kubicz – pasjonat tematu – opowiada o tej postaci, cofając się do czasów wczesnej młodości Julii i jej pierwszego małżeństwa , ale i zmieniając ją nieco.
Poznajemy ją jako nastoletnią dziewczynę zamkniętą w złotej klatce, manipulowaną przez rodziców, wykorzystywaną do realizacji ich ambicji i walki o władzę. Liwia, zimna, zawzięta obecna żona cesarza uważa córkę Skrybonii za rywalkę na drodze do sukcesji tronu swoich synów. Jej desperackie posunięcia mające na celu zdyskredytowanie dziewczyny bywają jednak dość infantylne. Tymczasem młodziutka dziewczyna marzy jedynie o wyrwaniu się z domu i małżeństwie z miłości. Jednak nie ma na to szans, bowiem Oktawian próbuje wykorzystać ją do osiągnięcia własnego celu – sojuszu z przyszłym cesarzem. Jednocześnie w otoczeniu Oktawiana zawiązuje się przeciwko niemu spisek.

Kubicz umiejętnie łączy fakty historyczne z wątkami fabularnymi, tworząc lekturę pełną zwrotów akcji i nieoczekiwanych wydarzeń. Julia staje się złożoną postacią, której losy wciągają czytelnika od pierwszych stron.
Jak zdesperowana dziewczyna przyjmie ciążący na niej obowiązek? Będzie się kierować sercem czy podporządkuje się Liwii?

Książka Kubicza obnaża brutalną prawdę o tym, jak niegdyś zdobywano władzę. Barwnie, pięknym językiem opowiada o relacjach, powiązaniach i zależnościach między najwyższymi urzędnikami w okrutnym, podstępnym świecie, w którym morderstwa i intrygi służą walce o wpływy.

Z tej historii jednak wynika bardzo smutna refleksja o tym, że ludzie na przestrzeni wieków się nie zmieniają. W pogoni za władzą i bogactwem są gotowi zadać ból, popełnić przestępstwo. Ci u władzy zaś łamią prawo przeświadczeni o swej bezkarności.
"Julia. Dom cezarów" to książka historyczna z ponadczasowym przekazem.