Wnuczka do orzechów recenzja

Jeżycjada, o matko jak ja kocham tą serie!

W ,,Wnuczka do orzechów’’ poznajemy nową osobę, którą jest Dorota. Znalazła ona w lesie ranną w nogę Idę Borejko i wzięła ja do swojego domu, gdzie mieszka z dwoma babciami Andzią i Wiktą. Ida zachwycona okolicą postanawia wynająć u nich pokój i zostać, aby odpocząć, niedługo po niej dołączą do nich Ignacy. A cała reszta rodziny wyjeżdża na wieś do ,,pulpecji’’ponieważ w całym Poznaniu są remonty.

W książce poznajemy dalsze miłosne losy Ignacego, który jest załamany po zerwaniu z Magdusią, oraz nową historie miłosną Doroty z tajemniczym chłopakiem.

Poznaliśmy też nowego bohatera pana chrobota- wiejskiego pijaka, sąsiada Doroty i jej babć. Dodał on coś śmiesznego do książki.

I w tej części nie brakuje poczucia humoru autorki, jednak widoczna jest zmiana stylu Musierowicz, i czegoś brakowało mi, ale nie wiem dokładnie czego. Jak dla mnie niektóre rzeczy opisane w książce nie pasują do podanego roku, czyli w 2013 np. Dorota jeździ bryczką. Pani MM strasznie hejtuje miasto i osoby mieszkające w mieście a idealizuje życie na wsi i ludzi tam mieszkających. Irytuje mnie też zachowanie Idy która z jednej strony chce się pogodzić z mężem Markiem a z drugiej nie oraz ogólnie była denerwująca. Brakowało mi też dziadków Ignacego i Mili oraz Laury, ale ona akurat wyjechała z mężem w podróż. Mimo wszystko dobrze się bawiłam podczas czytania i jak zawsze mnie śmieszyła i też w sumie uczyła zwłaszcza ,,mądrości’’ babci Mili. Brakowało mi mieszkania w Poznaniu i słynnej kuchni jednak dom Pulpecji też jest fajny.

Nie jest to najlepsza część tej sagi, ale nie jest też zła. Jestem bardzo ciekawa kolejnej części, i czy w końcu będzie coś więcej o Natalii i jej rodziny, bo wydaje mi się, że jest ich jakoś mało, chodź w tej części pojawiają się już częściej. Do końca serii zostały już tylko 3 części i będzie mi strasznie brakowało tej rodziny, żartów i tej cudownej ciepłej i rodzinnej atmosfery. Uważam, że książka spodoba się i nastolatkom i dorosłym.

Książkę oceniam 8/10

“Właśnie sprawy użyteczne mogą być bezużytecznym ciężarem”.