Wnuczka do orzechów recenzja

„Wnuczka do orzechów” to kolejny tom uwielbianej serii Jeżycjady, który wyróżnia się nieco odmiennym klimatem niż wcześniejsze części. Tym razem Małgorzata Musierowicz przenosi akcję na wieś, wprowadzając czytelnika w spokojniejszy, bardziej sielankowy świat, pełen uroku i rodzinnego ciepła.

Główną bohaterką jest Dorota Rumianek, dziewczyna o wyjątkowym imieniu i jeszcze bardziej niezwykłym charakterze. Dorota mieszka na wsi z dwiema kochającymi babciami, które wnoszą do opowieści wiele humoru i serdeczności. To właśnie ona spotyka w lesie Idę Pałys, a ich przypadkowe spotkanie staje się początkiem serii wydarzeń, które zmieniają życie wielu bohaterów.

Wiejski klimat, w którym toczy się akcja, wprowadza do serii nową energię. Z dala od gwaru Poznania i znanego mieszkania przy Roosevelta 5, autorka zabiera czytelnika w świat natury, pełen pięknych krajobrazów, spokoju i chwil refleksji. Sceneria idealnie współgra z delikatnym, lirycznym stylem narracji Musierowicz, który sprawia, że każdy opis jest jak obraz malowany słowem.

W „Wnuczce do orzechów” pojawia się wiele znanych i lubianych postaci – Borejkówny, ich dzieci oraz nowe twarze, które dodają fabule świeżości. Ignacy Grzegorz, inteligentny, ale nieco przemądrzały, oraz Józinek, poważny i odpowiedzialny, zmagają się z pierwszymi problemami sercowymi. Te wątki, choć zabawne i czasem przewrotne, pokazują dojrzewanie bohaterów i ich poszukiwanie własnej drogi.

Książka, jak każda z Jeżycjady, łączy humor z refleksją. Musierowicz z wdziękiem porusza tematy takie jak rodzinne więzi, miłość, akceptacja i znaczenie prostych przyjemności w życiu. Dialogi pełne są błyskotliwości, a opisy relacji międzyludzkich przypominają o wartościach, które w codziennym biegu łatwo przeoczyć.

Szczególnie ujmujące są wątki związane z relacjami międzypokoleniowymi. Postać Doroty, która mieszka z babciami, to przykład, jak cenne mogą być więzi z seniorami i jak wiele mądrości można czerpać z ich doświadczenia.

„Wnuczka do orzechów” to książka pełna ciepła, uroku i humoru, która, mimo lekkiej fabuły, pozostawia czytelnika z wieloma przemyśleniami. Autorka przypomina, jak ważne jest zwolnienie tempa i docenianie codziennych chwil spędzonych z bliskimi.

Podsumowując, „Wnuczka do orzechów” to idealna lektura na spokojny wieczór, która wciąga, bawi i wzrusza. Fani Jeżycjady z pewnością będą zadowoleni, a nowi czytelnicy znajdą w niej doskonałe wprowadzenie do świata Borejków. Musierowicz po raz kolejny udowadnia, że w prostocie codziennego życia kryje się prawdziwe piękno.