Biała jak mleko, czerwona jak krew recenzja

Biel pochłania wszelkie blaski, radości i nadzieje. Nie pozostawia żadnych złudzeń, jest wszechogarniająca i roztacza za sobą dawkę cierpień, smutków i łez. Odsłania przed nami prawdziwą definicję samotności, uświadamiając jak bardzo zagubieni i bezradni stajemy się w obliczu bolesnych sytuacji. Biel to pustka.

Czerwień to płomienna miłość, która absorbuje wszystkie myśli. Motywuje do działania, jest źródłem naszej wewnętrznej przemiany. Czyni nas szczęśliwszymi, daje nadzieję, by później znów ją odebrać…

Nastoletni Leo przypisuje barwy konkretnym emocjom i osobom. Czerwienią, a zarazem bielą jest rudowłosa Beatrycze chora na białaczkę. Miłość do niej wypełnia życie nastolatka szczęściem, ale też pustką i bólem. Chłopak staje w obliczu nieuchronnej prawdy, z którą nie potrafi sobie poradzić. W tych trudnych momentach może liczyć na Silvię, która jest jego najlepszą przyjaciółką oraz... na nowego nauczyciela nazywanego Naiwniakiem.

Alessandro D'Avenia przenosi swoich czytelników do świata nasyconego barwami, które odzwierciedlają uczucia, emocje i konkretne osoby. Kreuje nieszablonowe postacie, z których każda ma własny charakter i jest na swój sposób wyjątkowa. Leo to chłopak, który mówi to, co myśli, dosadnie wyraża swoje zdanie, buntuje się. Z drugiej strony jest bardzo wrażliwy i potrafi dostrzec to, co dla niektóry niezauważalne. Powieść napisana jest w formie pamiętnika głównego bohatera, co pozwala nam na dokładne poznanie jego emocji i całkowite przeniesienie się w ten nieznany nam świat. Świat pełen miłości, bieli i... marzeń. Za sprawą postaci Naiwniaka poruszony został bardzo absorbujący temat - naszych pragnień i realizacji zamierzonych celów. Chciałabym, żeby w moim życiu pojawił się tak inteligentny i błyskotliwy nauczyciel , który potrafi zmusić do refleksji i z każdej nawet najnudniejszej lekcji stworzyć coś niezwykłego.

Oprócz przewidywalnej fabuły trudno się do czegoś przyczepić. Myślę, że już zdążyłam się do tego przyzwyczaić, bo najważniejsze jest to, co pozostanie w pamięci po lekturze – refleksje. „Biała jak mleko, czerwona jak krew” to historia o zauroczeniu, pierwszej miłości i walce z własnymi słabościami. Powieść o marzeniach, które są źródłem inspiracji i wypełniają życie paletą barw. Marzeniach, które pobudzają nas do działania, a ich realizacja wymaga od nas ciężkiej pracy nad sobą.