Jeż Jerzy #1 recenzja

I tak też mamy Jurka w jak najbardziej naszej, współczesnej rzeczywistości! Oto m.in. Jerzy będzie musiał zapobiec swoistemu Armagedonowi apostazji, jaki zrodzi się ze sprytnego, boskiemu planu, by odtąd wszyscy księża trafiali do piekła, nie zaś do nieba...; kolejno przyjdzie mu wziąć udział w bokserskiej walce ze swoim odwiecznym wrogiem w osobie nacjonalisty Stefana, która delikatnie rzecz ujmując, nie pójdzie po myśli jeża..., czy też będzie mógł on wyjaśnić spragnionym wiedzy czytelnikom, gdzie był przez ten długi czas, gdy nie pojawiał się na kartach nowych komiksów...

Ma swój urok, klasę i jakość ta zeszytowa opowieść, w której to Tomasz Leśniak i Rafał Skarżycki wykazują się ciekawym pomysłem, jak zawsze odważnym poczuciem humoru oraz bystrym spojrzeniem na naszą polską codzienność życia. Efektem jest krótki, ale przy tym intrygujący komiks o przygodach Jerzego, które są interesujące, zabawne i przede wszystkim nowe. I jest to znakomita oferta tyleż dla wiernych fanów tej serii, jak i dla młodszego grona miłośników komiksów, którzy mogą za sprawą tego zeszytu poznać Jeża Jerzego i - co tu dużo mówić, polubić gościa.

Mamy tu zatem trzy historie - pierwszą, o aferze z księżmi i katastrofą Apostazji, która jest najdłuższą...; drugą, która przenosi nas na bokserską galę z walką Jerzego jako starciem wieczoru, wyjaśniając okoliczności pojawienie się tam jego i konsekwencję rezultatu pojedynku...; jak i wreszcie trzecią, najkrótszą i chyba zarazem najzabawniejszą, gdy oto odkrywamy niedawną przeszłość Jerzego po „oszałamiającym” sukcesie filmu z nim w roli głównej. I każda z tych opowieści jest mocną, rubaszną, śmieszną i podaną w bardzo błyskotliwy sposób.

 Na polu graficznej szaty jest również bardzo udanie, gdy oto cieszymy się ładnymi dla oka, poprowadzonymi bardzo lekką i swobodną kreską, jak i też okraszonymi tradycyjnie pokaźną porcją komediowej karykatury, rysunkami. Tu oczywiście największe emocje budzi obraz Jerzego (ach ten nos), który chyba nigdy nam się nie znudzi i który zresztą chyba też wygląda nieco inaczej..., ale cóż - nawet jeżom latka lecą. Do tego warto docenić tu dobre kadrowanie oraz fajne kolory - czasami zbyt jaskrawe i kiczowate, ale przez to idealne dla tej historii.

 Sięgając po ten zeszyt otrzymujemy wszystko to, co od niego otrzymać byśmy chcieli - cięty i odważny żart, zwariowane przygody tytułowego bohatera, ładne ilustracje oraz gwarancję naprawdę udanej zabawy. Oczywiście nie jest to propozycja dla polskich narodowców, nacjonalistów i tym podobnym..., ale dla normalnych, umiejących się śmiać z siebie samych i przede wszystkim kochających życie, ludzi. I fajne jest to, że taki oto pozornie niepozorny komiksowy zwierzak sprawia, że czujemy tę naszą normalną wspólnotę Polaków, którzy potrafią cieszyć się nie z tego, że są jedyni w swoim rodzaju, ale że właśnie mogą być jak wszyscy, jak cały świat.

Cieszmy się, że oto powrócił w tej zeszytowej postaci nasz ukochany Jeż Jerzy! Powrócił z porcją barwnych przygód, niewybrednych żartów i ładnymi ilustracjami, czyli absolutnie wszystkim, czego potrzeba nam – miłośnikom tej serii, do czytelniczego szczęścia. Dlatego też gorąco polecam i zachęcam was do sięgnięcia po ten tytuł – naprawdę warto!