Stella. Pragnienie wolności recenzja

Jesteśmy po mocnym, opiewającym w okrutne sceny, thrillerze Adriana Bednarka- "Stella. Pragnienie wolności". To co autor zafundował swojej bohaterce z pewnością zaskoczyło nie tylko nas, ale również i ją samą (!) Autor przeszedł samego siebie- nie jestem pewna, czy można wykreować większego psychopatę niż jest nią Stella Skalska.

Jest to już trzecia część historii tytułowej Stelli- kobiety stworzonej przez wujka jako produkt, który można posiadać. Z poprzednich tomów dowiadujemy się, że okrucieństwo Stelli nie wzięło się znikąd. Potworem stała się z winy jej rodziny, dla których była nikim. Była zdradzana przez nich, nie liczyła się jako priorytet. To przez nich zaczęła zabijać.

W trzecim tomie Adrian Bednarek funduje nam zupełnie inne emocje niż w poprzednich. Ku mojemu zdziwieniu- swojej bezwzględnej Stelli dołożył nawet elementy człowieczeństwa. Jednak to nie zmienia faktu, że pozostała nadal zawzięta, twarda i okrutna. Nadal zabijała w imię zemsty jednak tym razem z innych pobudek niż w pierwszej czy drugiej części.

Stella przesiaduje w zakładzie zamkniętym dla chorych psychicznie. Dzięki adwokatowi- za swoje czyny nie trafiła do więzienia. Uznano ją za chorą psychicznie, która pod wpływem emocji dokonywała zbrodni, a następnie nic z nich nie pamiętała. Plan idealny na uniknięcie więzienia ale też powód do kolejnych problemów Stelli. Zostaje ona uprowadzona przez ordynatora oddziału psychiatrycznego, który potrzebował jej jako królika doświadczalnego. Jakimi prawdziwymi pobudkami kierował się Szulc porywając Stellę?

Dowiemy się też do czego może doprowadzić miłość. Utrata ukochanej osoby. W jaki sposób zemsta może wpłynąć na nasze życie. Może wydawać się to banalne jednak jedna myśl niech ciągle nam przyświeca- mamy do czynienia z furiatką, więc tutaj nic nie jest "normalne".

Po analizie życia Stelli dochodzę do wniosku, że jest mi jej trochę szkoda. Nie miała łatwego dorastania. Była lekceważona przez rodzinę, zdradzona przez nią co poskutkowało tym, że zmieniła się w czyste, chodzące okrucieństwo. Kierowana zemstą zabijała z zimną krwią nie dbając o przyszłość. W trzeciej części autor również jej nie oszczędzał. Jedyną szansę na normalne życie odebrał jej bez wahania. Wtedy poczułam lekki żal- żono Adriana Bednarka, dlaczego?!?!?!

Dla Stelli był to kolejny powód do zemsty i do zabijania.
Sceny morderstw były sadystyczne, wynaturzone. Stella całą nienawiść przelewała na ofiarę. No istna psychopatka!! Nie chciałabym na swojej drodze spotkać podobnego szaleńca. Mamy możliwość wejść do wnętrza psychiki bohaterki, co pozwala mi jedynie na potwierdzenie swoich obaw co do tego, że jest to niezła świruska.

Wielkie brawa dla Adriana Bednarka- który nie zraził mnie ani do siebie ani do swojej bohaterki-pomimo jej nieludzkich, obłędnych i gwałtownych czynów.