Jestem żoną terrorysty recenzja

"Jestem żoną terrorysty" rozpoczyna się piękną opowieścią o miłości od pierwszego wejrzenia. Laila Shukri oprowadziła nas po niezwykle barwnych miastach Maroka, opowiadając o historii i kulturze tego kraju. Pokazała jak szybko rozkwitła miłość między dwojgiem ludzi, którzy do tej pory nie mieli pojęcia o swoim istnieniu. Czytając o ich uczuciu, czułam tą chemię między nimi, jakby stali obok mnie. I nagle, w jednej chwili okazało się, że to wszystko było okrutnym kłamstwem. Miłość i szczęście rozpłynęły się gdzieś w powietrzu. W dzisiejszych czasach niewiele mówi się o terroryzmie. Ludzie boją się mówić o tym głośno. Ale to nie oznacza, że tematu nie ma jeśli się o nim nie wspomina. Autorka między historię Klaudii wplotła również fakty o tak zwanym Państwie Islamskim, abyśmy mogli bliżej poznać ten trudny temat. Muzułmanie nie szanują swoich kobiet, poniżają je, biją, gwałcą, traktują je jak własność, stale kontrolują, zabraniają kontaktów nawet z najbliższą rodziną. Ale najbardziej nie mogę pojąć jak dżihadyści mogą wykorzystywać do ataków terrorystycznych swoich dzieci, nawet całych rodzin. Szkolą tzw. "lwiątka kalifatu" od najmłodszych lat zabijać "niewiernych". To straszne, chore i przerażające. Trudno nam sobie również wyobrazić jak kobieta może z własnej, nieprzymuszonej woli związać się z muzułmaninem i zmienić religię. Ale to się dzieje! Naprawdę się dzieje! Może nawet w tej chwili. Ja sama znam osobiście osobę, która wyjechała do pracy do Londynu, z własnej woli zmieniła religię i została muzułmanką (w dodatku ma na imię tak, jak bohaterka tej książki). Niestety tu również nie ma happy endu. Dwa lata temu po mojej koleżance ślad zaginął i nikt do tej pory nie wie co się z nią stało...