Król z bliznami recenzja

"Król z bliznami" Leigh Bardugo to kolejna książka osadzona w uniwersum Griszy, otwierająca dylogię Nikołaja Lancova. Oprócz tytułowego króla, historia skupia się na losach generał Nazyalensky, potężnej szkwalniczki, oraz Niny Zenik, znanej nam z Szóstki Wron ravkańskiego szpiega.

Historia rozpoczyna się, gdy spotykamy Nikołaja w postaci potwora, który od dłuższego czasu pustoszy wioski i stanowi zagrożenie dla swoich poddanych. Chociaż jeszcze nikogo nie zabił, nie wiadomo na jak długo powstrzymuje się od krwiożerczej natury. To jednak nie okazuje się jedynym problemem młodego króla i jego generał. Wśród ludu zaczyna się szerzyć kult Bezgwiezdnego Świętego, zmarłego w trylogii Zmrocza, a tajemnicze wydarzenia w Ravce mają być zapowiedzią jego powrotu.

W Fjerdzie Nina wraz z dwoma griszami zaczyna odkrywać niepokojące sprawy związane z eksperymentowaniem na jej rodakach za pomocą jurdy parem. Chcę bezpiecznie przedostać się wraz z uwięzionymi kobietami do domu, jednak jej droga będzie bogata w przygody i nowych towarzyszy, a także powroty dawnych wrogów.

Nikołaj z towarzyszami udaje się do miejsca, gdzie kiedyś była Fałda, by zbadać "cuda", które wyznawcy przypisują swojemu nowemu świętemu. Niestety, na miejscu zostają przeniesieni do miejsca, z którego nie ma ucieczki. A tam spotykają... prawdziwych świętych, do których się modlili i w których legendy od lat wierzyli. Wygląda na to, że Juris czy Elizaveta to po prostu potężni griszowie uwięzieni w piaskowym zamku poza czasem. Pytanie, które go trafi - czy da radę pokonać potwora, który jest wewnątrz?

Książka ma jeszcze wiele więcej wątków i wydarzeń, które warto samemu odkryć. Poza głównymi problemami Niny i Nikołaja, dochodzi do tego także maskarada na dworze, gdzie podstawiony sobowtór króla ma dopilnować, by nie wybuchła kolejna wojna, co wychodzi mu mniej więcej tak dobrze, jak Nikołajowi bycie skromnym, a Zoi bycie miłym.

Z początku historia Bardugo dłużyła się niemiłosiernie, nie była tak wciągająca jak przygody Wron (pytanie, czy ich historię kiedykolwiek coś przebije), a bohaterowie chociaż już dobrze znani, nie zachęcali do głębszej analizy. Wyjątkowo męczące były tu rozdziały Niny i jej wydarzenia w zimnej Fjerdzie. Chociaż całość, jak zawsze, złożyła się w logiczną całość, która potrzebowała każdego elementu, dojście do tego nie było łatwe. W momencie spotkania świętych książka robi się lepsza, ciekawsza. Nigdy nie spodziewałabym się takiego zwrotu akcji i uwielbiam to, że ta historia połączona jest ściśle z "Żywotami świętych", które chyba już niedługo będziemy mieli szansę przeczytać po polsku.

"Król z bliznami" nadal jest pełen dobrze przemyślanych zabiegów, bogaty w "złote myśli" i przemyślenia bohaterów. Daje nam duży wgłąb w historię Zoi, nakreśla jej relację z Nikołajem, a Nina wreszcie ma szansę pożegnać się z Matthiasem i odkryć, że jej nowy dar przyda się, by ocalić podobnych sobie. Wplecenie wątku świętych wydaje mi się świetnym zabiegiem, całkowicie niespodziewanym, a przywrócenie Zmrocza wbrew pozorom może wcale nie zapętlać opowieści, tylko dać nowe możliwości.