Jesienna miłość recenzja

"Potraktowałem ją podle i wygarnąłem prosto w twarz naprawdę
przykre rzeczy, lecz ona i tak potrafiła znaleźć jakiś powód, żeby mi podziękować. Taka po
prostu była i chyba za to ją nienawidziłem.
A może raczej nienawidziłem samego siebie." - Jesienna miłość Nicholas Sparks 
Książka, którą prawie każdy przeczytał chodź raz, a nawet jeśli nie to widział film na jej podstawie. Akcja ma miejsce w roku 1958, roku który wszystko zmieni w życiu Landona i Jamie. 
Oboje rozpoczynają ostatnią klasę liceum i oboje wpadną w sidła miłości. Jest powiedzenie: przeciwieństwa się przyciągają i w tej historii gdzie pewny siebie Landon staje na przeciwko dziewczyny, która cały swój wolny czas poświęca innym i która nie rozstaje się z Biblią nie ma wyjątku. Miłość pokonuje wszystkie przeciwności, tzn tak się mu tylko wydaje, ponieważ Jamie skrywa straszną tajemnice. 
Ta historia to bomba uczuciowa. Radość, niedowierzanie, strach, smutek, miłość i ból momentami okraszone humorem. Na każde z tych uczuć można podać przykład, ale mi w pamięć zapadł jeden cytat „Nie chcesz chyba brać przykładu z
młodego Cartera. Jest na najlepszej drodze, żeby wylądować w wiezieniu”.
Ja – łobuz. Dlatego, że jadłem orzeszki na cmentarzu. Wyobrażacie sobie?" Humor pełną gębą. Nie wiem kiedy pierwszy raz miałam do czynienia z tą historią, ale napewno nie rozumiałam wtedy jej przesłania, czasami naprawdę warto odłożyć lekturę na później, żeby być bardziej dojrzałym. Ta historia porusza w człowieku taki strach przed nieznanym i daje kopa do życia chwilą, do czerpania z życia garściami. Pokazuje również, że ogromnie ważne jest wsparcie bliskich osób. Książka jest typowym wyciskaczem łez. Nie znam osoby, która byłaby w stanie powstrzymać płacz w chwili gdy prawda wyjdzie na jaw. A zachowanie Landona i jego ojca chwyta za serce, jak wiele jesteśmy w stanie dać drugiej osobie, nawet jeśli to dla nas jest nic to dla innych może być spełnieniem marzeń. Jeśli ktoś nie czytał to zdecydowanie polecam,książki Sparksa to niemal klasyki.