Jesienna miłość recenzja

Niedawno opublikowałam recenzje na temat dwóch ekranizacji powieści Nicholasa Sparksa, dlatego teraz przyszedł czas na jedną z jego fantastycznych książek.
"Jesienna miłość" była pierwszą nowelą, która trafiła w moje ręce - oczywiście, jeśli chodzi o twórczość tego pisarza. Wcześniej obejrzałam film o banalnym polskim tytule - "Szkoła uczuć" - adaptacja wyżej wymienionej powieści, która swoją drogą jest naprawdę dobra. Żyłam przez pewien czas w niewiedzy i w niedosycie, ponieważ nawet nie miałam pojęcia, że istnieje ta książka. To właśnie wtedy, gdy przewracałam kolejne kartki "Jesiennej miłości", pokochałam styl i samego Sparksa. Sięgnęłam po tą książkę kilka lat temu, gdy dotarłam do numeru 27 na mojej liście "oczekujących", gdzie widniał napis: "Jesienna miłość - Nicholas Sparks"(koniecznie przeczytać!).
Akcja utworu przelana jest na rok 1958. Głównym bohaterem jest siedemnastoletni London Carter, który właśnie rozpoczyna naukę w ostatniej klasie liceum. Poznajemy również Jamie Sallivan, która jest zupełnym przeciwieństwem popularnego chłopaka. Wkrótce ta dwójka, która nie ma ze sobą nic wspólnego, będzie musiała znosić siebie na wzajem. Na początku obserwujemy jak rodzi się między nimi przyjaźń, która przeradza się w głęboką miłość.
Treść i prosty przekaz pamiętam do dziś. Miłość niewidocznej dziewczyny i buntownika opanowała moje serce, co uczyniło ją niezwykle wyjątkową. Przyznam, że już po przeczytani ostatniego akapit, nie mogłam przestać o niej myśleć. Ciągle dręczyła mnie myśl, że taka tragedia mogła przydarzyć się Londonowi w najmniej oczekiwanym momencie, kiedy wszystko wydawało się w porządku. Łzy płynęły solidnie po moich zaczerwienionych policzkach.
"Jesienna miłość" napisana jest z rozmachem, prostotą, bez głębszego zastanowienia się nad treścią. Miałam wrażenie, że autor pisał pod wałem ogromnych emocji i niewiele obchodziło go to, aby język był poprawny, a historia wystarczająco intrygująca - po prostu chciał uchwycić obraz prawdziwej miłości i istotę jej tragedii w przejrzysty sposób.
Powieść ta bez wątpienia wciąga, sprawia, że kibicujesz tej parze nastolatków aż do samego końca, mimo iż wiesz, że śmierć wszystko zepsuje. Po tej historii zrozumiałam, że nawet miłość siedemnastolatków może być dojrzała, emocjonalna, a co najważniejsze - aż po grób. Niektórzy traktują to dzieło, jak tanie romansidło, ale ta książka pozwala wierzyć, że człowiek potrafi jeszcze prawdziwie kochać czystą miłością, aż do śmierci.
Polecam ją na jesienne wieczory (oczywiście nie tylko) - obiecuję, że przeczytacie ją jednym tchem.