Jesień zapomnianych recenzja

“Jesień zapomnianych” to trzeci i ostatni tom serii Anny Kańtoch z Krystyną Lesińską. W tomie tym przenosimy się do lat młodości Krystyny, studentki prawa. Krystyna dalej rozpamiętuje tajemnicze zaginięcie swojej starszego brata, Romana, który nie powrócił z górskiej wyprawy w Tatry i do tej pory nie wyjaśniono okoliczności jego zaginięcia.

Katowice, lata sześćdziesiąte, mroczny czas na Śląsku, bo grasuje tam wciąż nieuchwytny wampir, mordujący kobiety. Tymczasem w katowickich Szopienicach Drugich młodzi mężczyźni w pewnych, nieodległych odstępach czasu popełniają samobójstwa, co dziwne, wszyscy giną w ten sam sposób, powieszeni, ze związanymi z tyłu rękami. Milicja, co prawda, wszczyna dochodzenie, ale nic z tego nie wynika. Wszystko wskazuje na to, że były to naprawdę samobójstwa. Tymi tajemniczymi zgonami zaczyna interesować się pewien dziennikarz, łukasz, który do swojego śledztwa wciąga też Krystynę. Jakie tajemnice wyjdą na jaw, czy do śmierci młodych mężczyzn ktoś się przyczynił i co miał z tym wspólnego Roman, zaginiony brat Krystyny? Jaką prawdę o swym bracie odkryje kobieta? Na te pytania odpowiedź znajdziecie w książce “Jesień zapomnianych”, a ręczę, że będą to informacje zaskakujące i nie takie, jakich oczekiwała Krystyna.

”Jesień zapomnianych” to kryminał świetnie osadzony w epoce, w której rozgrywa się jego akcja, ukazujący specyfikę Śląska z lat sześćdziesiątych, mroczną i duszną atmosferę tamtych lat. Jego akcja toczy się powoli, autorka snuje opowieść o odkrywaniu przez bohaterów kolejnych okoliczności i tajemnic, mających na celu wyjaśnienie przyczyn domniemanych samobójstw, a Krystyna przy okazji prowadzi swoje prywatne śledztwo dotyczące zaginięcia Romana. W fabule przeplatają się zatem dwie pełne sekretów sprawy, które raz wydają się mieć ze sobą wiele wspólnego, a raz ma się wrażenie, że jednak nie łączą się ze sobą. I jak to bywa u Anny Kańtoch nie brak też pogłębionej charakterystyki psychologicznej bohaterów. Zakończenie nie rozczarowuje, choć nie jest bardzo spektakularne. W sumie dobry