Awantury o kobiety w Polsce szlacheckiej recenzja

       Jerzy Besala ukończył liceum Mikołaja Reja w Warszawie, a w 1976 studia historyczne na UW. Początkowo interesował się dziejami najnowszymi, ale później zajął się Rzecząpospolitą szlachecką. Jest autorem kilkunastu książek, m.in. biografii Stefana Batorego, Tajemnic historii Polski, biografii Stanisława Żółkiewskiego, pięciotomowej publikacji Miłość i strach. Dzieje uczuć kobiet i mężczyzn oraz obszernych monografii Alkoholowe dzieje Polski. Czasy Piastów i Rzeczypospolitej szlacheckiej (t.1) i Czasy rozbiorów (t. 2).

Publikował lub publikuje artykuły w poczytnych czasopismach: „Polityce”, „Dzienniku Polskim”, „Wiedzy i Życiu”, „Focusie” i „Focusie Historia”.

W 2013 roku odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, brązowym Medalem "Za zasługi dla obronności kraju" oraz odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” w popularyzowaniu wydawnictw książkowych o tematyce historycznej i patriotycznej.

       Autor w swojej książce porusza kwestię porywania kobiet. Uprowadzenia kobiet z miłości, sięgają już czasów antycznych. Doskonałym przykładem jest porwanie Heleny trojańskiej. Było to spowodowane pragnieniem posiadania pięknej żony. Kobiety zazwyczaj, w tej kwestii nie miały nic do powiedzenia. Pogodzone z losem, żyły ze swoimi oprawcami.

       Niestety w średniowieczu, porywanie kobiet było na porządku dziennym. Najwięcej takich sytuacji, występowało w państwie Franków. Dopiero wprowadzenie chrześcijaństwa ten proceder ukróciło.

          W Polsce szlacheckiej, kiedy porwano kobietę z danej rodziny, zazwyczaj dochodziło do porachunków, albo nawet do procesów, które ciągnęły się latami. Autor, również opisuje awantury o królowe i żony magnatów. Niekiedy takie niesnaski zmieniały bieg wydarzeń, np. związek Jadwigi i Wilhelma: ożenek Maryny Mniszówny oraz afera żony Elżbiety ze Słuszków (autor opisuje te historie w swojej książce).

        Książka należy do gatunku popularnonaukowego. Porusza ciekawe kwestie, ale mam małe zastrzeżenia do narracji. Czasem strasznie się męczyłam. Informacje w niej zawarte nie były dla mnie czymś nowym, może dlatego tak źle ją czytałam. Jeszcze żadną książkę nie czytałam przez miesiąc, jak tej. Daję duży plus, za rozpowszechnianie wiedzy na temat Jadwigi i Wilhelma. Mało kto wie, że Andegawenka była zaślubiona w dzieciństwie z Wilhelmem Habsburgiem oraz, że była królem.

Książka, jest skierowana do miłośników, tematyki kobiet w dobie staropolskiej.